Dit is de impact van schreeuwen op je kind!

Overkomt het jou ook wel eens dat je net wat harder hebt zitten schreeuwen naar je kind? En gooi je dan ook wel eens van die woorden uit je mond waarvan je achteraf spijt hebt? Het gebeurt echt iedere moeder wel eens. We zijn tenslotte geen robots en ook gewoon mens met gevoelens, toch?
Bied daarna natuurlijk wel je excuses aan en maak het goed met je kind. Hier leert je kind ook weer van (en laat de redenen of uitleg hierbij achterwege…)

Nu wil ik absoluut niet goedpraten dat schreeuwen, schelden en allerlei 😨-woorden naar onze kinderen gooien, goed te praten is. Je wilt dit als moeder graag zo min mogelijk doen, want dat schulgevoel achteraf is echt onprettig!

Daarom wil ik jou in deze blog enkele tips geven over hoe jij dit in de toekomst vaker kan voorkomen. Eigenlijk bevat elke blog wel tips die hieraan meewerken, maar ik dacht ik ga hier eens een specifieke blog over schrijven aangezien ik dit “probleem” vaak terughoor van de moeders die ik spreek.

Deze blog over op een groene manier boos worden gaat hier ook al over. maar ik merk dat de behoefte er is dat ik hier wat meer tips over ga delen.

Kinderen hebben het soms nodig dat je boos wordt, puur en alleen om te weten dat er grenzen zijn en om te leren wat wel en niet mag. Het gaat in dit geval echt om boos worden op een manier waarvan je later spijt hebt. Wanneer je dingen doet of zegt die je liever anders had willen doen.

Welke impact heeft schreeuwen nou op je kind?

Denk nu op dit moment eens na over de houding die je op zo’n moment hebt. En de manier waarop je kijkt, de toon van je stem, etc, etc. Weet je dit nu even niet naar boven te halen? vraag dit dan eens aan je partner (als je durft…) of schrijf het de volgende keer eens op.

Wat ervaart je kind op zo’n moment?;

  • je kind ervaart angst en voelt zich onveilig (vooral als jij ook nog op zo’n moment boven je kind gaat hangen, met een wijzende vinger…🙄)
  • het zelfvertrouwen van je kind kan aangetast worden (als dit schreeuwen met regelmaat voorkomt). Vooral als je hier dan ook nog de 2 woordjes “je bent” in gebruikt.
  • je kind gaat jouw spiegelen. Als hij boos is heb je grote kans dat hij ook gaat schreeuwen (welk voorbeeld krijgt hij?)
  • de kans bestaat dat je kind meer gaat liegen, uit angst dat de  waarheid ervoor zorgt dat jij boos wordt.

Wat is de impact op jou als moeder?;

  • Het veroorzaakt bij jou verdriet, want het feit dat je kind bang is en zich niet veilig voelt bij jou, doet pijn. Dat wil je niet. Je wilde juist zo’n lieve, zorgzame moeder zijn, bij wie je kind altijd terecht kan. En nu ben je veranderd in een schreeuwende moeder, waarvan de kinderen achteruit deinzen.
  • Je hebt het gevoel dat je faalt, want het lukt je, op zo’n moment, niet om het op een andere pedagogisch verantwoorde manier op te lossen.
  • Het maakt je onzeker en je twijfelt aan jouw rol als moeder.
  • De kans bestaat dat je zelf in een negatieve spiraal beland met alleen nog maar  mopperen, schreeuwen en straffen

Hoe kan jij er nu voor zorgen dat je minder vaak hoeft te mopperen en misschien wel schreeuwen?

  1. Vraag je eens vaker af hoe belangrijk het is. Blijf jij bijvoorbeeld zeuren en  mopperen over dat je kind met zijn handen eet? Vraag je op zo’n moment eens af wat het ergste is dat kan gebeuren. Is dit de moeite waard om je kind te laten eten zoals ze in een 5* restaurant eten? Of leer jij je kind dat hij thuis met zijn handen mag eten en buitenshuis met mes en vork (of lepel). Denk eens na over duidelijke afspraken die je kan maken over bepaalde zaken waardoor het thuis gezelliger wordt en jij minder hoeft te mopperen.
  2. Geef je kind ook oprechte aandacht als je haast hebt. Door je kind “altijd” oprechte aandacht te geven kijg je dit ook terug van je kind. Je kind wil net als jij namelijk ook gehoord en begrepen worden. Even die  oprechte aandacht bespaart je heel veel mopperen en dus  energie.
  3. Doe eens anders dan anders. In deze  podcast kan jij luisteren wat ik hiermee bedoel. Door je kind te verrassen met een totaal andere reactie heb je zijn aandacht en voorkom je dat je zelf gaat mopperen of misschien zelfs schreeuwen. Het is wel belangrijk dat je frustratie en irritatie dan nog niet het kookpunt bereikt hebben….
  4. Let op aannames van jouw kant…. We denken namelijk vaak al te weten waar het gedrag van ons kind vandaan komt of nog erger… we denken vaak te weten wat er gaat komen. Kijk letterlijk naar wat je ziet en hoort en geef dit ook LETTERLIJK terug. Zo voorkom je frustratie aan beide kanten. Want zeg eens eerlijk: Hoe vind jij het als iemand iets zegt of vindt over jou wat helemaal niet waar is?
  5. Ga naar de wc! Ja echt! Op het moment dat jij voelt dat het binnen in jou begint te borrelen, ga dan naar de wc. Dat is nog steeds de enige plek waarschijnlijk waar jij als moeder even rust  hebt….. Onder voorbehoud dat je kind(eren) een leeftijd hebben dat jij ze even alleen kan laten en dat je hier natuurlijk geen uren blijft zitten…
  6. Vat het niet persoonlijk op! Besef je goed dat de emotie of gedrag van je kind een opwelling is en geen lang doordacht plan. Je kind doet niet vervelend om jou een rotgevoel te bezorgen. Je kind doet zo, omdat hij gewoon nog niet weet hoe hij het op een andere manier kan doen. Hij kan nog niet goed genoeg omgaan met nee, hij weet nog niet hoe hij teleurstellingen kan leren accepteren of hoe hij moet omgaan met zijn frustraties en boosheid. Je kind is nog aan het leren. En dat kan soms gewoon heel vervelend zijn. En ik kan me goed voorstellen dat het soms lastig kan zijn om je geduld te bewaren.
  7. Durf jezelf een spiegel voor te houden. Ga op zo’n (irritatie) moment eens bij jezelf na hoe je gemoedstoestand is. Hoe heb je geslapen, ben je nog met je gedachte bij die opdracht op je werk, of is het gewoon je dag niet omdat je “met het verkeerde been uit bed gestapt bent”? Besef je goed dat als jij jezelf niet eens goed in de spiegel wil kijken dat dan je kind jouw wel een spiegel voor houdt!! Merk je dat jij bv jezelf voorbij aan het rennen bent of dat je echt even rust nodig hebt? Neem die dan, want je kan pas goed voor een ander zorgen als je eerst goed voor jezelf zorgt!

En als je dan toch boos wordt let er dan op dat je dit op de groene manier doet!
Op mijn blogpagina kan je nog meer handige tips vinden die hierop aansluiten dus ik zou zeggen, neem zeker eens even een kijkje.

Reacties uitgeschakeld voor Dit is de impact van schreeuwen op je kind!

Zo houd jij het aankleden smorgens gezellig.

Aankleden, het lijkt een simpele taak, maar je kind denkt daar anders over. Want voor hij ook maar één sok aan heeft, heeft hij al 86 andere dingen gedaan. Constant afgeleid en telkens weer bezig met andere dingen.
 
En jij bent hem ondertussen steeds aan het jagen:
‘Schiet nou eens op!’
‘Heb je nou nog je broek nog niet aan?’
‘Blijf nou eens van die auto’s af en kleed je even aan!’
Voor je het weet sta je ’s ochtends om half 8 al te mopperen en te schelden!

Voor sommige kinderen is het geconcentreerd af maken van een taak of een opdracht heel ingewikkeld. Ze zien iets anders en dat trekt de aandacht. En zeg nou zelf, een racebaan met supersnelle autootjes ís toch ook interessanter dan je sokken?
 
Dat afgeleid zijn, is geen kwestie van niet mee willen werken of dwars willen zijn, het is gewoonweg niet interessant genoeg voor je kind. Hij legt ook het verband nog niet tussen: ‘Als ik nu niet opschiet… dan zijn we straks te laat op school.’ Nee. Hij denkt in het NU en in het NU zijn zijn auto’s aantrekkelijker dan zijn sokken.
Het begint met je te beseffen dat je kind nog geen tijdsbesef heeft en dat hij van plannen nog helemaal geen kaas gegeten heeft. Wij gaan er te snel van uit dat onze kinderen dit al kunnen.

Hoe kan jij er voor zorgen dat je kind wel op tijd zich aangekleed heeft?

  1. Laat je kind kiezen. Zorg er voor dat je kind iets aan mag doen wat hij leuk vind en zelf heeft mogen uitkiezen. Laat hem zijn kleren de avond van te voren uitkiezen. Pfff hoor ik jou nu denken….daar gaat zoveel tijd in zitten en vervolgens wordt het iets wat echt niet mogelijk is (bv een korte broek terwijl er sneeuw ligt). Gaan we daar weer strijd over hebben! NEE zo gaan we dit natuurlijk niet doen! Hoe dan wel? Jij legt 2 of 3 setjes klaar waar je kind uit mag kiezen. Zo heb jij de controle over datgene wat er aangedaan wordt en kan je kind (leren) kiezen. Zo bespaar je smorgens tijd en discussies. Maak de duidelijke afspraak dat wat gekozen is wordt ook aangedaan. PUNT!
  2. Begin de dag direct met wassen en aankleden. Als je eerst naar beneden gaat om lekker te  ontbijten of iets  dergelijks, wordt je kind gegarandeerd afgeleid door iets anders. Hij is lekker aan het spelen met de lego of even een  filmpje aan het kijken en dan moet hij opeens aankleden. Ja, daar heeft hij dan natuurlijk geen zin in… Voorkom dit soort momenten door simpelweg pas naar beneden te gaan als je kind is aangekleed.
  3. Vermijd afleiding. Als je kind snel afgeleid is, zorg er dan voor dat je kind in een prikkelarme  omgeving zich kan aankleden. Jezelf  aankleden in je slaapkamer, waar al je mooie speelgoed, je knuffels en je auto’s staan, is voor een snel afgeleid kind natuurlijk de goden verzoeken. Alsof je zelf taartjes aan het maken bent, maar zelf niks mag proeven… Leg de kleren van je kind bijvoorbeeld klaar in de badkamer. Daar ben je toch al om te wassen en de kans dat je kind daar afgeleid wordt, is stukken kleiner. Zo kan je sneller doorwerken.
  4. Ben duidelijk! Zoals ik al eerder in DEZE blog verteld heb, zijn we vaak onduidelijk in de communicatie naar ons kind. Hoe kan jij duidelijk zijn m.b.t het aankleden? Schiet nou op! is onduidelijk. Hoeveel tijd heeft hij nog? Houd je opdrachten klein en behapbaar. ‘Ga je even aankleden’ is te algemeen en te groot en kan voor sommige kinderen ook onduidelijk zijn (ookal doen ze dit elke dag…). Geef één opdracht tegelijkertijd en als het klaar is pas de volgende. Het kan ook helpen om pictogrammen op te hangen, waarop je kind kan zien wát hij moet doen en in welke volgorde. En in plaats van dat jij hem dan steeds moet jagen, kun je vragen: ‘Kijk even op je lijstje, wat je nog moet doen’. Hier leert je kind veel meer van. 
  5. Houd het positief.
    Vergeet verder ook niet om het positief te houden. Benoem de dingen die al klaar zijn of wanneer je kind goed geluisterd heeft. B.v. Wauw jij hebt die broek al helemaal zelf aangedaan en ook nog de knoop dicht! Super dat jij de sokken al aan hebt, nu zijn we lekker snel klaar!
    We vergeten snel om dingen te benoemen, die wij als vanzelfsprekend zien. Het lastige daarvan is, dat je al snel verzandt in alleen de negatieve dingen benoemen, zeker als je haast hebt. Daarom een reminder om juist ook te benoemen wat wel goed gaat, zelfs als het maar heel simpel is (en jij eigenlijk vindt dat het heel normaal is).
Reacties uitgeschakeld voor Zo houd jij het aankleden smorgens gezellig.

Zo geef jij je kind meer zelfvertrouwen!

Je kind meer zelfvertrouwen meegeven is belangrijk in zijn leven. Zelfvertrouwen staat aan de basis van zo’n beetje alles in je leven. Als je vertrouwen in jezelf hebt, dan kun je de wereld aan! Dan kun je omgaan met tegenslagen, want je weet dat je daarna weer overeind komt.

Het ene kind zal hier meer in mogen leren dan een ander. En er zijn sommige kinderen die hier wat meer sturing in mogen krijgen zodat ze de juiste balans leren in wanneer ze mogen meebuigen en wanneer het beter voor zichzelf is om dit niet te doen en de grens te bewaken.

1 belangrijke tip die ik nu wil geven en waar jij je kind op jonge leeftijd al mee kan helpen om zijn zelfvertrouwen te laten groeien is het geven van complimenten. En dan heb ik het vooral over HOE jij je kind een compliment geeft. 
Wij willen namelijk graag gewaardeerd worden.

Complimenten geven is een heel mooi iets. Het ontvangen van een compliment geeft je een fijn gevoel. Het geeft je eigenwaarde een boost.
De manier waarop je een complimenten geeft is erg belangrijk. Het zegt namelijk iets over wat je precies zo waardeert in iemand: is het het resultaat waarover je een compliment geeft? Of gaat het over de manier waarop iemand het resultaat heeft bereikt? Oftewel, het proces.

Het proces zijn de vaardigheden die je ontwikkelt en de ontwikkeling die je als persoon doormaakt in het werken naar je doel. Daar hebben we namelijk de controle over. Denk bijvoorbeeld aan de hoeveelheid werk en energie die we ergens in stoppen, de hulp die we vragen, het doorzettingsvermogen dat we laten zien. Daarop hebben we invloed. Op het resultaat hebben we lang niet altijd invloed. 

Geef dus bij voorkeur complimenten over het proces en niet over het resultaat.

Voorbeelden van complimenten gericht op het resultaat:

  • Je hebt je toets gehaald!
  • Wat een mooi tekening zeg!
  • Wat heb je veel doelpunten gemaakt vandaag!
  • Wat een goede cijfers heb je gehaald!

Voorbeelden van complimenten gericht op het proces:

  • Ik zie dat je heel hard gewerkt hebt aan die tekening!
  • Je hebt goed doorgezet bij die puzzel, ook toen het even heel moeilijk werd!
  • Je hebt veel geoefend voor dit zwemdiploma
  • Wat leuk om te zien dat je beter wordt in voetbal, dat is omdat je zo vaak traint!

Op die manier leert je kind:

  • hé, ik heb die mooie tekening gemaakt omdat ik er zo hard aan gewerkt hebt.
  • , ik ben nu beter geworden in voetballen omdat ik zo vaak getraind heb.
  • hé , doordat ik niet gelijk op gaf is de puzzel gelukt
  • hé, het vele oefenen heeft er voor gezorgd dat ik mijn zwemdiploma heb behaald

Dit kan best lastig zijn voor jou als ouder, want we zijn nu eenmaal snel geneigd onze kinderen te complimenteren met wat ze behaald hebben. Een tip hierbij is: reageer op je kind door te benoemen wat je hem al die tijd ervoor hebt zien doen.

Door je complimenten te richten op het proces zeg je indirect ook: jij kunt alles leren. Als je dus feedback op het proces geeft dan beloon je de inspanning die je kind levert en daarmee stimuleer je direct de juiste groei naar meer zelfvertrouwen. Met die inspanningen kun je namelijk veel meer bereiken dan alleen dat specifieke resultaat, zoals de goede rapportcijfers. Om je kind meer zelfvertrouwen te geven is het belangrijk dat je aandacht schenkt aan wat je kind aan het leren is. Zo gaat je kind leren dat hij veel kan bereiken zolang hij het vertrouwen heeft dat hij het kan leren.

Reacties uitgeschakeld voor Zo geef jij je kind meer zelfvertrouwen!

Waarom doet mijn kind zo?

Vraag jij je vaker af hoe het toch komt dat je kind (soms op de gekste momenten) boos wordt? Probeer jij dan te achterhalen wat er aan de hand is, maar krijg je geen duidelijk antwoord?

Dat vind ik niet vreemd! Jouw kind weet het namelijk ook niet!

Jouw kind kan de link (nog) niet leggen tussen zijn   emotie/behoefte en zijn gedrag. Het is dus aan ons de kunst om dit op een luchtige en simpele manier “uit te vissen”.

Jouw kind weet ook niet waarom hij zich ineens gillend op de grond gooit in de supermarkt. Of jouw kind weet ook niet waarom hij ineens zo boos is, omdat het strikken van de schoenen maar niet lukt. Hij weet waarschijnlijk wel wat zijn behoefte is, maar hij kan nog niet zo goed bedenken wat dan de juiste aanpak zal zijn om dit te krijgen.

Het is voor ons heel normaal geworden om te reageren op het gedrag van ons kind. En we vergeten vaker na te denken over de emotie/ behoefte of het probleem wat er onder ligt.
Daar gaan we meestal niet naar op zoek.

Weet je nog de informatie uit de vorige mail die ging over “waarom op de gang zetten niet werkt?”. In die mail leg ik uit dat onze kinderen vaak reageren in een impuls en dat zo een emotie en/of reactie ontstaat. Verder komt daar ook aan bod dat we vaak onbewust teveel vragen van ons kind terwijl het brein van ons kind nog niet zo ver ontwikkeld is. Wil je de video hierover nog eens terugkijken? Klik dan HIER .

Het is heel belangrijk om de taal van je kind te leren begrijpenWij kunnen goed onder woorden brengen hoe wij ons voelen en waar dit gevoel vandaan komt of hoe dit gevoel is ontstaan. Ons kind nog niet! Dat mag jij hem als moeder leren.

We ZIEN het slaan met de deuren en we mogen op zoek gaan naar  de emotie of behoefte die daar onder ligt. Dat wat we niet ZIEN is wel iets waar de emmer van je kind (voor een deel) mee gevuld is. Die emmer is met allerlei dingen gevuld waarvan je kind (en jij misschien ook) niet bewust van is.
Het is dus belangrijk dat jij heel goed gaat leren herkennen wanneer die emmer van jou kind al aardig vol begint te raken.

Bijvoorbeeld: Je kind komt uit school en je ziet dat hij wat futloos is en nergens zin in heeft en al helemaal geen antwoord geeft op jouw vragen over hoe het is geweest. Je kind komt thuis en gaat wat hangen op de bank of pakt zijn game-boy of iets dergelijks.

Jij kan je vast wel voorstellen dat als jij op zo’n moment vraagt om de blokken van vanmorgen nog op te ruimen dat dit een groot protest gaat opleveren. Grote kans ook dat elk klein akkefietje tot een  ontploffing leidt. Dan is dus dat kleine akkefietje niet de reden van de ontploffing maar alles wat al in de emmer zat.

Het ene kind zal duidelijker signalen afgeven van een overvolle emmer dan de ander. Hier heb ik geen sluitend advies in. Dit is je kind leren kennen en aanvoelen wat nodig is en wat niet.

Je kan er voor kiezen om op een later moment te vragen of je kind er nog over wil praten, of je kind nog wil vertellen wat er aan de hand was. De kans bestaat dat je kind dan zegt, nee hoeft niet.
Let op dat je dan niet in je eigen valkuil van nieuwsgierigheid trapt. We willen soms wel eens te graag weten waar bepaald gedrag vandaan komt. Dit kan je kind op dat moment vaak niet weten en jouw vragen hiernaar helpen hem dan niet. Vaak creëer je er meer irritatie mee dan dat jij je kind helpt. Tevens krijg je er niet meer informatie door.

Besef je ook goed dat niet alle situaties helemaal geanalyseerd hoeven te worden. Soms zijn kinderen gewoon even boos. Zolang ze niet dingen kapot gaan maken of broertjes/zusjes of vriendjes/vriendinnetjes pijn gaan doen, mag je kind ook gerust even boos zijn, toch?

Het is dus elke keer heel belangrijk om te kijken, wat heeft mijn kind nodig? En hoe kan ik hem helpen? Is het nodig dat ik hem help? Of is het soms ook wel goed om dingen zelf proberen op te lossen? Daar leert je kind uiteindelijk ook weer van namelijk.

Wat kan ik dan doen op het moment dat mijn kind erg boos is?
Laat het benoemen van de BOOSHEID achterwege. Dit woord alleen al is water op het vuur.
Benoem letterlijk wat je ziet. Bijvoorbeeld dat je ziet dat hij al 10 minuten bezig is met zijn schoenen te strikken en dat lukt hem niet. Dan zou je dit kunnen benoemen.
Je kan dan zeggen: Ik zie dat jij al een tijdje probeert je schoenen te strikken en ik zie dat jij daar een beetje gefrustreerd door raakt of dat je het vervelend vind dat dit telkens niet lukt. Ik hoor je namelijk zuchten.
Dat snap ik. Laten we er even mee stoppen. En dan probeer je het straks nog eens. Vind je het fijn als ik je daarna daar even mee help?

Zo haal je ook nog je kind uit de situatie waardoor je gaat voorkomen dat de emmer van irritatie alleen maar voller wordt. Je kind heeft nog veel te leren over zijn eigen emoties. Het is voor ons als moeder al vaak lastig om te weten welk gevoel/emotie of behoefte er onder een reactie zit, laat staan hoe dit voor onze kinderen is. Het is dus belangrijk om dit te beseffen en dit aan ons kind te leren.

In mijn Online training Succesvol Communiceren met je kind kom ik uitgebreid terug op het “echt luisteren” en begrijpen van je kind.

Reacties uitgeschakeld voor Waarom doet mijn kind zo?

Je hebt altijd een keuze!

Je hebt altijd een keuze!

Weet jij dit al? En weet je kind dit ook?
Het klinkt misschien vreemd, maar wat de situatie ook is… je hebt altijd een keuze hoe je reageert en dus er mee omgaat. Misschien heb ik geen keuze in wat er gebeurt of wat me overkomt (voor een deel), maar ik heb altijd de keuze hoe ik ermee om ga.

Zo had ik vorige week weer een situatie dat ik met iemand te maken had met een “vooroordeel” (denk ik..). Ik heb namelijk een invalideparkeerkaart en mag dan dus ook op een invalideparkeerplaats staan. Ik parkeerde dus mijn auto op die plek en vervolgens komt er een vrouw naar me toe die een beetje geïrriteerd tegen me zegt “dit is wel een invalidenparkeerplaats hoor!”. Ik zeg tegen haar dat dit klopt en laat haar mijn kaart zien. Vervolgens zeg ik heel vriendelijk erbij dat ik het een goede actie vind dat ze mij hierop wijst, want er zijn helaas ook mensen die hier parkeren die niet zo’n kaart hebben. De vrouw knikt een beetje vertwijfelt en loopt de winkel in… Ik had op dit moment ook boos kunnen worden en tegen de vrouw kunnen zeggen “waar bemoei jij je mee”, maar waarschijnlijk had ik me dan daarna niet prettiger gevoeld, toch?

Leer je kind ook dat ze altijd een keuze heeft hoe ze op een situatie kan reageren, hoe vervelend de situatie ook kan zijn. En vooral dus heel belangrijk dat je leert wat de mogelijkheden kunnen zijn.

Hoe reageer jij zelf op een situatie waar je je niet prettig bij voelt? Hoe jij op zo’n situatie reageert ziet jou kind ook en onbewust leer jij als moeder aan je kind om het ook zo te doen.
Hier zit natuurlijk geen oordeel van goed of fout achter. Ik geloof er namelijk in dat je altijd datgene doet wat op dat moment de beste oplossing “lijkt”. Ik zeg “lijkt” omdat er altijd meer mogelijkheden zijn, maar dat je niet altijd van alle mogelijkheden op de hoogte bent.
Door je kind te leren zien dat er meerdere mogelijkheden zijn om ergens op te reageren creëer je bij je kind een bepaalde “flexibiliteit”. Een gevoel dat ze bepaalde situaties onder controle kunnen hebben.
Kinderen “moeten” namelijk best veel en dat vinden ze vaak niet prettig.

Zoals het voorbeeld hieronder:
Ze moeten 2x per dag hun tanden poetsen en ze hebben hierin niets te kiezen, want tanden poesten is nodig! Ze hebben geen keuze in het wel of niet poetsen, maar ze hebben wel een keuze in hoe ze dit doen.
Ze kunnen er een gedoe van maken, enorm gaan lopen treuzelen, zeuren of ze maken er wat gezelligs van met bv een muziekje of raar doen voor de spiegel. Dat is de keuze die zij zelf kunnen maken. Zolang het maar goed gebeurt.
Dit soort manieren van je kind aanleren dat er altijd een keuze is levert je kind veel zelfvertrouwen, plezier, kracht en ontspanning op. Ze zullen zich namelijk minder vaak onprettig en onzeker voelen in een situatie.
Ik geef de moeders waar ik gesprekken mee heb ook vaak de tip om haar kind meerdere keuzes aan te bieden. Bv de keuze te geven of haar kind de blauwe of de rode broek wil dragen. Zo heeft het kind het gevoel dat ze iets te kiezen heeft en jij hebt nog steeds te touwtjes in handen over welke broek het gaat worden. Buiten dat leert je kind op deze manier ook dat ze keuzes mag maken en dat het ook goed is om een keuze te maken. Want keuzes maken horen nu eenmaal ook bij het leven, toch?

Wil jij nu graag meer leren over hoe jij succesvol kan communiceren met je kind? Neem dan eens een kijkje bij de Online training Succesvol Communiceren met je kind

Reacties uitgeschakeld voor Je hebt altijd een keuze!

Schermtijd

Ben jij ook regelmatig aan het mopperen op je kind dat hij teveel op allerlei “apparaatjes ” zit. De playstation, de telefoon, de tablet , de tv ….
En iedere keer als hij naar 1 van deze schermpjes kijkt krijg jij maar geen contact met je kind. Heel irritant, toch?

Soms laten we het kijken of spelen met dit soort apparaten stilzwijgend toe, want stiekem is het ook wel makkelijk en relaxed, niet? Hoe ga je hier nou regels in afspreken zonder iedere keer te hoeven mopperen en straffen?

Laat ik als voorbeeld een doorsnee weekend nemen. Hoe verloopt die bij jullie? Rennen jullie van het ene clubje naar het andere? Moeten de boodschappen ook nog gedaan en ben je blij als je een uurtje niets hebt?
Of is het niet elk weekend zo en is het weekend er ook om lekker uit te rusten en tijd aan elkaar te besteden?

Bij ons zijn de weekenden wisselend druk en dat is prima. Wat mij wel opvalt in de rustigere weekenden dat we allemaal dan meer tijd doorbrengen op een apparaat…
Ook ik maak me dan schuldig aan effe dit doen en effe dat doen voor mijn website of social media etc. Onze dochter vind het natuurlijk helemaal niet erg om dan wat meer op haar apparaatjes te mogen zitten, maar ik heb daar ook gelijk mijn twijfels over. Van de ene kant weet ik dat dat voor haar ontspanning is nadat ze voor proefwerken geleerd heeft, maar van de andere kant weet ik gewoon hoe slecht het is om te veel tijd door te brengen op een tablet of telefoon.

Het lijkt namelijk op ontspanning, maar niets is minder waar. Echte ontspanning haal je namelijk juist uit bewegen, naar buiten gaan, de natuur in, schrijven, lezen, muziek luisteren en zelfs je vervelen. Ook vervelen is goed om te ervaren.
Uit recent onderzoek is zelfs gebleken dat de helft van alle kinderen tussen de 0 en 6 jaar elke dag minimaal 1,5 uur naar een scherm kijkt. Dit vind ik echt schrikbarend!
Zeker omdat ik weet wat de nadelige gevolgen zijn van het veel gebruiken van schermen. Ik zie enkele punten terugkomen bij mijn dochter waaronder haar houding. Recht staan, zitten en lopen werd een probleem en daardoor is ze nu bij de fysio. Het gevoel dat ik als ouder hier eerder actie in had mogen ondernemen komt zeker naar boven, maar ik weet ook dat ik de klok niet kan terugdraaien. Ik wil daarom graag deze info met jullie delen.

Ik zal je een opsomming geven van enkele lichamelijke klachten:

  • Veel schermgebruik veroorzaakt stress, vermoeidheid en gejaagdheid.
  • Steeds meer kinderen komen bij een fysiotherapeut terecht i.v.m. een slechte houding veroorzaakt door schermgebruik
  • In elkaar gezakt met je mobieltje bezig zijn, met je nek naar beneden, maakt depressief, sloom en ongeïnteresseerd
  • Oogproblemen en bijziendheid nemen enorm toe ( 50% van alle 20-jarigen is tegenwoordig bijziend, 2 generaties geleden was dit maar 25% van alle 20-jarigen).
  • Het blauwe licht zorgt ervoor dat ons lichaam geen melatonine aanmaakt als het tijd is om te gaan slapen. Dit zorgt ervoor dat je later inslaapt én zorgt ervoor dat je minder diep slaapt en dus vermoeid wakker wordt.
  • Slaapgebrek zorgt voor concentratieproblemen, een langzame stofwisseling (overgewicht) en stemmingswisselingen. Je wordt prikkelbaar en somber.
  • Naast de tennis-arm en de muis-arm, bestaat er tegenwoordig ook een Whatsapp-vinger. Dit is RSI in de handen waardoor je tintelingen, kramp en pijn in je vingers kan ervaren. Dit kan (onherstelbare) schade aan gewrichten en spieren veroorzaken.

En dan heb je ook nog grote kans op psychische klachten:

  • Door kinderen al jong aan schermen te laten wennen is het op latere leeftijd moeilijker om dit gebruik in te perken.
  • Schermgebruik vermindert creativiteit, kritisch denken, zelfbewustzijn, empathie én leervermogen.
  • De hoeveelheid informatie die dagelijks op ons afkomt en de onderbrekingen bij alles wat we doen zorgt voor concentratie -problemen.
  • Doordat we veel naar schermen kijken ervaren we een gebrek aan échte verbinding. Een tekort aan verbinding zorgt voor een gevoel van eenzaamheid, depressies en een laag zelfbeeld.
  • Door de prikkels die binnen komen via het scherm (beeld, geluid, informatie) zul je merken dat kinderen nadat ze het beeld uitzetten juist minder ontspannen en vrolijk zijn dan daarvoor.

Goed voorbeeld doet goed volgen.
Als jij als ouder zélf de hele tijd naar je telefoon grijpt, dan wordt het lastig om je kind te vertellen dat zij niet steeds op haar telefoon mag kijken. Dat werkt niet: ‘Kijk eerst kritisch naar je eigen mediagedrag. Alleen dan kun je geloofwaardig regels opstellen om het beeldschermgebruik van je kind in te dammen.’
Nadat ik deze blog getypt had werd ik mezelf ook weer eens meer bewust van de schadelijke effecten van al die schermtijd (waar ook ik me schuldig aan maak…). Ik heb me dus ook voorgenomen om na 20 uur niet meer dan echt nodig is op mijn apparaatjes te kijken. Ook voor mij zal dit in het begin wennen zijn, want ik wil graag mijn klanten antwoord geven als me iets gevraagd wordt of ergens op gereageerd wordt. Maar ik zal me gaan aanwennen dat dat geen haast heeft en heus wel kan wachten tot morgen, want.. GOED VOORBEELD, DOET GOED VOLGEN!

Wat kan ik nu doen om die uren van mijn kind te beperken? Ik zal je hieronder enkele suggesties doen, maar kijk altijd wat voor jou, je kind en de rest van het gezin het beste past ( dit geld voor alle beeldschermen, maar ik noem het voor de eenvoud even alleen telefoon).

  • Maak de afspraak dat er na school een beperkte tijd ( bv een half uurtje) even op de telefoon gekeken mag worden voordat er aan huiswerk gewerkt wordt. Zet de timer aan en hou je aan de afspraak! Laat ze de telefoon na de afgesproken tijd ook inleveren zodat de verleiding niet in de buurt is. Creëer een vaste plek waar de apparaatjes gelegd gaan worden zodat het ook makkelijk te checken is of ze zich aan de afspraak houdt. (bv een la of een kistje o.i.d. )
  • De telefoon mag avonds niet mee naar de slaapkamer. Ook niet als er een oranje filter op zit die het blauwe licht dempt . Tot laat bezig zijn met de telefoon zorgt voor te veel prikkels en heeft invloed op de kwaliteit van de slaap. Dit geld natuurlijk ook voor de woonkamer. En geef als ouder het goede voorbeeld en leg je eigen telefoon ook weg. Wat goed is voor je kind is natuurlijk ook goed voor jou…
  • Leg aan je kind uit waarom teveel tijd op een telefoon schadelijk is en ga samen op zoek naar leuke manieren om hier afspraken over te maken. Ga samen met je kind een lijstje maken van dingen die ze leuk vind om te doen i.p.v. een telefoon
  • Naar buiten! Stimuleer het naar buiten gaan en daar actief bezig te zijn.
  • Vervelen is gezond! Het wakkert de creativiteit aan, het leert het kind met frustratie om te gaan. Van je vervelen rust je uit. Even niks (weten te) doen brengt je gedachten tot rust. Van je vervelen leer je denken in oplossingen. Hoe zorg je dat je je niet meer verveelt? Vaak leidt verveling tot nieuwe ideeën en creativiteit.
  • Houd in de gaten wat jouw kind allemaal doet op internet. Ze worden vaak geconfronteerd met een onrealistisch wereldbeeld, met nare beelden, met beelden die niet passen bij hun leeftijd, met cyberpesten of andere nare dingen. Dus verdiep je in het spel wat je zoon vaak speelt, kijk wie jouw dochter allemaal volgt op Instagram of kijk samen naar die Youtube filmpjes zodat je het er over kan hebben.
  • Kijk regelmatig samen naar wat je kind graag doet of kijkt op haar telefoon. Dit zorgt voor meer verbinding, je kan beter in de gaten houden wat je kind online tegenkomt én je kan er het gesprek over aangaan. Wat vindt ze van hetgeen jullie hebben gezien. Is het realistisch? Wat voor gevoel krijgt ze ervan? Ik besef me heel goed dat dit vanaf een bepaalde leeftijd echt een “no go” gaat worden. Mijn dochter van 17 zal het echt niet meer prettig vinden dat ik met haar mee ga kijken, maar daarentegen kan ik wel met haar duidelijke afspraken maken over de schermtijd.
  • Laat ze extra tijd verdienen. Maak bv gebruik van muntjes of een ander voorwerp om aan te geven hoeveel schermtijd er op een dag is. Elk muntje staat dan voor een kwartier of een half uur afhankelijk van de leeftijd. Heb jij bv een dochter van 8 jaar dan is de maximale aanbevolen schermtijd volgens de geleerde 1,5 uur per dag. Daar zou je dan 3 muntjes van een half uur van kunnen maken of nog beter 6 muntjes van een kwartier. Morgens geef jij je kind de 6 muntjes en elke keer als ze een kwartier of langer op haar telefoon heeft gezeten dan moet ze het juiste aantal muntjes inleveren. En op is op! Ze leer jij je kind plannen en zo leer je ook dat het goed is om rustmomenten ertussen in te plannen waarop ze wat anders gaan doen. Heeft je kind nu goed geleerd of goed meegeholpen bij iets dan kan ze eventueel extra muntjes verdienen. Zo maak je het gezelliger thuis m.b.t. de schermtijd.

Ik hoor graag van jou of er tips bij zitten die je uitgevoerd hebt en nog leuker, wat het effect ervan is in de thuissituatie. Veel succes!

Wil je graag nog meer tips van mij ontvangen? Vraag dan GRATIS mijn 8 communicatie-tips aan. Klik HIER.

Reacties uitgeschakeld voor Schermtijd

Hoe duidelijk vraag ik om meer informatie bij mijn kind?

Ik ga jou in deze blog tips geven over het duidelijk vragen naar informatie bij je kind. In DEZE blog heb ik het gehad over op een duidelijhke manier informatie geven aan je kind. Ook je kind is regelmatig onduidelijk of niet volledig in het geven van informatie. Voor je kind is het verhaal dan wel duidelijk, maar voor jou als moeder vaak niet. Om te voorkomen dat jij gelijk je eigen interpretaties er op los laat gaan kan je ook hier een aantal gerichte vragen stellen die je kind helpen om het verhaal duidelijk te krijgen voor jou. Het gaat er dus vooral om dat je enigszins doorvraagt en je eigen mening en ideeën erover achterwege laat.

In deze blog laat ik je zien hoe jij je kind kan helpen om jou meer informatie te geven die hij/zij niet compleet heeft gegeven. Door de best passende vraag te stellen aan je kind in plaats van gelijk goedbedoelde adviezen te geven help jij je kind om meer zelfvertrouwen te krijgen. Want ben eens eerlijk….Hoe leuk vond jij die helpende adviezen van je moeder vroeger? Hoe vaak gaf jou dit een onzeker gevoel en zou je liever zelf met de oplossing komen?

Het brein van je kind maakt onbewust meestal 1 van de onderstaande keuzes:

Weglaten:

Je kind zegt iets maar laat daarbij informatie weg waardoor het onduidelijk is wat er precies aan de hand is.

Voorbeeld: “Ze deden gemeen tegen mij”.
Jij kunt vragen:
“Wie deed er gemeen?” Of “Wat deden ze dan wat jij gemeen vind?”

 

Generaliseren:

Jouw kind geeft informatie waarin eerdere ervaringen verwerkt zitten.
Je kind praat in de generalisaties, altijd, niemand, nooit, iedereen etc

Voorbeeld: “Niemand vind mij aardig”
Jouw vraag kan dan zijn: Vind echt helemaal niemand jou aardig?
Voorbeeld: “Ik mag ook nooit wat lekkers”
Jouw vraag kan zijn: “Heb jij dan nog NOOIT van mij een koekje of een snoepje gekregen?
Je haalt door het stellen van deze vraag de lading vaak van een gevoel af. Ze ontkrachten met het antwoord op jouw vraag meestal zelf hun gevoel.

 

Vervorming:

Gedachten lezen. Je kind vult het gevoel of de gedachte van een ander in.
 
Voorbeeld: Jan vindt mij niet aardig.

Jouw vraag kan dan zijn: Hoe weet je dat? Waaraan merk je dat? Wat doet Jan waardoor jij dat denkt?

 Ga de komende tijd eens wat vaker actief luisteren naar je kind. En stel hier af en toe passende vragen bij om meer info te krijgen. Maar let op dat het geen vragen-vuur gaat worden, want dan verlies jij de verbinding met je kind.
Jij hebt nu in de mail van vorige week en deze mail enkele praktische tips gekregen over hoe jij duidelijk naar informatie kan vragen en hoe jij duidelijk informatie kan geven aan je kind. 1 van de belangrijke pijlers uit mijn online training!
Voor meer info over deze HIER.
Reacties uitgeschakeld voor Hoe duidelijk vraag ik om meer informatie bij mijn kind?

Hoe geef ik duidelijke informatie aan mijn kind?

Hoe kan jij ervoor zorgen dat de informatie, die je aan je kind geeft, duidelijk overkomt zodat jij en je kind elkaar beter gaat begrijpen. Hierdoor zal jij gaan merken dat je minder vaak je vraag hoeft te herhalen en minder hoeft te mopperen op je kind.

Zoals ik al eerder in DEZE blog geschreven heb doen wij, voor meer dan 90%, dingen onbewust op een dag. Je kan namelijk maar tussen de 5 en de 9 dingen bewust doen op een dag. 

Het is dus best slim om eens stil te staan bij het feit hoe jij je boodschap overbrengt naar je kind. Hoe duidelijk ben je?
Grote kans dat jij onbewust iedere keer op dezelfde manier communiceert en je vragen stelt aan je kind. En als je dit altijd op dezelfde manier blijft doen, zal jij ook altijd dezelfde reactie krijgen. Ik wil jou in deze mail hier wat meer bewustwording in gaan geven.💜
Het is namelijk algemeen bekend, volgens de theorie van NLP (waar ik jou nu verder niet mee ga belasten), dat ons onderbewustzijn keuzes maakt in onze communicatie. Ons brein kan namelijk informatie weg laten, informatie vervormen en informatie generaliseren. Hier zijn we ons meestal niet van bewust. Het gebeurt ten slotte in ons onbewustzijn…
 
En aangezien ook ons kind niet onze gedachtes kan lezen wil ik jou door middel van enkel voorbeelden duidelijk maken hoe het in de praktijk vaak verloopt. Hoe kan jouw kind precies weten wat jij bedoelt als jij in het geven van informatie stukken weglaat, ze onduidelijk weergeeft of ze misschien vervormd.
 
Ik ga in deze blog dan ook kennis delen over het Meta-model van NLP wat ik in mijn Online training uitgebreid aan bod laat komen.
 

Weglaten.
Zonder dat je het zelf in de gaten hebt laat je informatie weg in de boodschap naar je kind.

Je laat informatie weg waardoor het onduidelijk is voor je kind wat je van hem vraagt en hij niet weet wat hij moet doen.

Voorbeeld: “Ga nou eens je spullen pakken en schiet eens op!”

Welke spullen moet hij pakken? Hoe snel moet hij klaar zijn? Het lijkt voor ons misschien logisch. Voor je kind hoeft het dat niet te zijn.
 

Generaliseren:

Je zegt onbewust zinnen waarin je situaties over 1 kam scheert. Je stelt dat iets altijd/nooit gebeurt.

Voorbeeld: “Jij vergeet ook altijd je spullen.”

Voorbeeld: “Jij luistert ook nooit naar wat ik zeg”
Zeer waarschijnlijk is dit niet waar en hiermee geef je de boodschap dat je kind nooit iets goed doet. Dit soort uitspraken kunnen een flinke deuk in het zelfbeeld en zelfvertrouwen geven.

TIP: GEEF JE WAARNEMING TERUG EN HOU HET BIJ HET HIER EN NU. WAT IS ER NÚ GEBEURD/AAN DE HAND.

Vervorming:

Je geeft ergens je eigen invulling aan. Dit leidt vaak tot een onduidelijke oorzaak-gevolg.

Voorbeeld: “Jouw gedrag irriteert mij”. Wat in zijn gedrag irriteert jou? Wat doet je kind precies? Waar mag je kind mee stoppen? Wat verwacht je precies van hem?

Ons kind is ook regelmatig onduidelijk of niet volledig in het geven van informatie. Voor je kind is het verhaal dan wel duidelijk, maar voor jou als moeder vaak niet. Om te voorkomen dat jij gelijk je eigen interpretaties er op los laat gaan kan je ook hier een aantal gerichte vragen stellen die je kind helpen om het verhaal duidelijk te krijgen voor jou. Het gaat er dus vooral om dat je enigszins doorvraagt en je eigen mening en ideeën erover achterwege laat.
Hierover zal ik meer informatie en tips geven in deze BLOG.
Reacties uitgeschakeld voor Hoe geef ik duidelijke informatie aan mijn kind?

Kan jij als moeder goed je grenzen bewaken?

Hoe zit het met jouw me-time? Een woord waar je misschien de kriebels van krijgt omdat dit zo makkelijk genoemd wordt overal….

Toch wil ik er in dit bericht aandacht aan schenken, want ik ben er persoonlijk van overtuigt dat me-time erg belangrijk is. We hebben als moeder te vaak de neiging om hier (te) weinig aandacht aan te besteden.

Voel jij je schuldig als:

  • Je kind zich verveelt
  • Als jij even dat hoofdstuk uit het boek wil lezen en dus tegen je kind zegt dat mama even geen tijd heeft
  • Je tegen je partner zegt dat je deze keer niet mee gaat naar de zwemles
  • Je (zonder kind) een middag met je vriendin gaat shoppen
  • Als je een keer aangeeft deze keer geen zin te hebben om een spelletje te doen

Je wilt als moeder namelijk zo graag je kind alle liefde geven en je best doen om het goed te doen voor je kind, toch? Het gevoel van “geen goede moeder te zijn” geeft je een knoop in de maag.

Je hoeft niet 24/7 voor iedereen in het gezin klaar te staan en het is juist goed om ook eens te zeggen tegen je kind “mama kan nu even niet, want ik ben een boek aan het lezen”.

Door af en toe tijd voor jezelf in te plannen ben je meer ontspannen wat helpt om op een leuke en effectieve manier te reageren op je kind.

Neem dus die tijd voor jezelf, want zo leer jij jouw kind dit ook te doen. Ook voor je kind is het belangrijk om te zien en te leren dat kiezen voor jezelf niet egoïstisch is.

Daarom is het belangrijk om je grenzen te kunnen bewaken om aan je eigen me-time toe te kunnen komen.

Het kan dus heel goed zijn dat jij ook 1 van die vrouwen bent die moeite heeft om haar grenzen te bewaken. Dit is namelijk iets wat we vaak in onze eigen opvoeding niet geleerd hebben. Je eigen grenzen weten en ze dan ook nog kunnen aangeven is echt een kunst. Dat heeft tijd nodig en gaat niet zomaar vanzelf. We merken vaak pas wat onze grens is als een ander er over heen is gegaan.

Meestal hebben we dan ook nog de neiging om die ander hier dan de schuld van te geven.

Het is dus belangrijk dat jij:

  • Weet wat jouw grenzen zijn: Alleen jij kan dit weten dus besef je goed dat je dit ook niet van een ander mag en kan verwachten. Het zijn namelijk jouw grenzen.
  • Weet hoe je die het beste kan bewaken en dus kan aangeven aan de ander; Verwacht niet dat jouw kind of partner jouw grenzen gaat bewaken, of hier rekening mee gaat houden. Jij bent de enige die dat kan en zorg dus ook dat je dit duidelijk doet. Het geven van een ‘ik-boodschap’ is hierbij effectiever dan de ander te verwijten.
  • Weet dat je NEE mag zeggen; Je hebt geen toestemming nodig van de ander om iets voor jezelf te willen. Soms willen we graag dat ons kind het oké vindt en niet gaat huilen, zodat we ons niet vervelend voelen. Maar jouw kind hoeft het niet leuk te vinden en toch mag je iets voor jezelf willen.

Op het moment dat jij over je grenzen heen gaat zal er iets gaan wringen in jou en dat komt er dan op een onverwachts moment uit. Bv. Als er weer schoenen in de gang staat of als er een beker melk omvalt. Dan kan je zomaar door een klein iets geïrriteerd reageren en misschien zelfs tegen je kind gaan schreeuwen. Dat is dan het moment om bij jezelf eens te rade te gaan en te gaan denken over wat er eigenlijk eerder gebeurd is waardoor jij over je grenzen gegaan bent.

Vind jij je grenzen aangeven, weten en bewaken nu best lastig? Plan dan HIER een gratis 30 minuten coach-call in en ik ga samen met jou kijken hoe dit kan en wat je er aan kan doen.

Door je eigen grenzen aan te geven naar je kind toe leer jij je kind ook dat dit belangrijk is en dat NEE zeggen heel goed is.

Hoe kan ik dit het beste aanpakken in het contact met mijn kind?

In plaats van: Bah moet ik nu weer dit spel doen?

Kan je beter: IK heb geen zin om dit spel te doen. IK wil best samen met jou een boek lezen of een puzzel maken.

In plaats van: IK wil nu geen spel spelen

Kan je beter: IK ben nu te moe om samen een spel te doen, we kunnen wel samen een film kijken

In plaats van: IK ben aan het bellen! Even stil zijn!

Kan je beter: Ik ben nu even aan het bellen, als ik klaar ben kan ik naar jouw tekening kijken. IK vind het dus belangrijk dat je nu even stil bent.

Hier onder staat een leuke opdracht om samen met je kind te doen. Zo leer je kind spelenderwijs en stapje voor stapje zijn grenzen ontdekken en aangeven.

HET WEILAND:

Je tekent een weiland en legt uit dat er een hek omheen staat. Bespreek samen waarom dat hek er is. Het hek is een grens, zodat anderen niet zomaar op jouw weiland kunnen komen. Het hek beschermt jou. Er zijn dingen die anderen wel mogen doen in jouw weiland en dingen die anderen niet mogen doen. Bespreek dit en teken in het weiland wat wel mag en buiten het weiland wat niet mag. Help je kind eventueel met voorbeelden van wat in het weiland mag en wat niet. Zo zal jij als moeder wel al een paar dingen weten die je kind niet prettig vindt en dus zijn grens is. Zo kan jij je kind eventueel op weg helpen, maar let goed op dat het ZIJN grenzen zijn…

Je kan er eventueel voor kiezen om een weiland te maken voor thuis, school, sport, buiten spelen, etc.

Reacties uitgeschakeld voor Kan jij als moeder goed je grenzen bewaken?

Vervang “je bent” door een werkwoord wat het gedrag beschrijft

De woorden die je gebruikt kunnen een enorme impact op je kind hebben. Op hoe ze zichzelf zien en hoe ze zich gedragen.

Misschien heb je mijn verhaal over het weglaten van “je bent” al eens gehoord.

Die 2 woordjes “je bent” hebben namelijk een ontzettende impact als jij ze op de verkeerde manier gebruikt. En nu heb ik het niet graag over goed en fout, maaaaaar in dit verhaal wel.

 

Gebruik jij deze 2 woordjes namelijk op een negatieve of vervelende manier dan is het erg belangrijk dat jij beseft dat je op zo’n moment op het identiteitsnivo van je kind zit. Je geeft je kind dan namelijk een label/stempel. “Je bent” op een positieve manier gebruiken is natuurlijk erg goed. “Je bent” geweldig of lief of fijn aan het spelen, etc…

Let op de “verkeerde je bent” !!

Ik zal het uitleggen door middel van een voorbeeld:

  • “Sophie ben je nou alweer je tas vergeten op school? Je bent soms ook een oen he?”

Hier benoem je misschien lachend dat Sophie een oen is, maar als je dit vaker doet dan gaat Sophie uiteindelijk geloven dat ze een oen IS! Het woordje “oen” heeft geen meerwaarde in het hele verhaal en geeft alleen maar een stempel op je kind. Dat wil je toch niet?

Elke keer dat jij “je bent” gebruikt in je communicatie is dit een klein stukje klei wat je kind opslaat in haar brein. Uiteindelijk gaat je kind al die verschillende stukjes klei bij elkaar vormen en creëert daarmee haar identiteit. Hierin worden natuurlijk zowel de positieve als de negatieve “je bent” stukjes klei in meegenomen.

Daarom is het dus erg belangrijk dat je bewust omgaat met deze 2 woordjes. Het is heel belangrijk dat je het gedrag van je kind benoemt en/of beschrijft in plaats van een label te geven.  In het voorbeeld hierboven wordt het dan:

  • “He Sophie, ik zie dat je alweer je tas vergeten bent. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat je morgen wel aan je tas denkt?”

Je benoemt wat je ziet of wat er gebeurd is en indien mogelijk zoeken jullie samen een oplossing.

Onderstaande herken je vast ook wel:

Hoe vaak gebeurt het niet dat je kind iets doet wat jij niet leuk vindt? Je kind schreeuwt bijvoorbeeld de hele tijd terwijl jij aan het bellen bent. Je zegt dan tegen je kind “bah wat ben jij vervelend!”. Vind jij dus dat je een vervelend kind hebt? Of vind jij datgene wat zij aan het doen was op dat moment vervelend? Het is belangrijk dat jij je kind aanspreekt op het gedrag en niet op haar persoonlijkheid! Het is beter als je zegt: “Wat gedraag jij je vervelend”, of “Wat deed jij vervelend toen mama aan het bellen was”.

Bij de wat oudere kinderen kan je er wat meer uitleg aan geven zodat ze gaan snappen wat jij precies vervelend vond: “Dat schreeuwen vind ik vervelend. Mama kan dan diegene aan de telefoon slecht horen. Ik vind het belangrijk dat je stil bent als ik aan het bellen ben.”

In bovenstaande zin geef ik vanuit de “ik “ boodschap aan wat ik vervelend vind aan haar gedrag en tevens vertel ik erbij wat ik wel van mijn kind verwacht.

Een ander belangrijk punt bij “je bent” is het praten over je kind waar ze bij staat…

De vorm van je bent uit zich op zo’n moment vaak in de “is” , maar dit woord doet hetzelfde ( je zit ook op identiteitsnivo en maakt een label!)

Zonder dat je het in de gaten hebt praat je vast wel eens over je kind waar ze bij staat:

  • Sophie is soms wat verlegen
  • Tom is nog niet zo goed in voetballen
  • Sophie is niet zo goed in lezen
  • Tom is een drukker kind dan de oudste

Je kind hoort dit soort dingen natuurlijk ook en hoe vaker je kind dit hoort hoe eerder ze dit over zichzelf gaat geloven ( en zich misschien er zelfs naar gaat gedragen). Denk maar weer aan die stukjes klei die je kind in haar hoofd verzameld.

Hoe kan het anders?

Ten eerste is mijn advies om nooit over je kind te praten waar het bij is. Betrek je kind bij het gesprek en geef geen antwoorden voor hem/haar. Tevens als je over je kind praat i.p.v. met je kind zal je kind zich onbelangrijk voelen. Grote kans dat je kind ook nog vervelend gedrag gaat vertonen om jouw aandacht te krijgen.

  • Sophie hoe vind jij het om te lezen? Welk boekje vind jij het leukste?
  • Tom, wat vind jij van voetballen? Welke sport vind jij leuk om te doen?
  • Sophie wil je graag meespelen? Zal mama even met je meelopen?

Wat doet deze tip met jou? Ben jij je al bewust van deze 2 woordjes? Je mag het mij altijd laten weten door contact met mij op te nemen door een mailtje te sturen of mij te bellen.

Reacties uitgeschakeld voor Vervang “je bent” door een werkwoord wat het gedrag beschrijft