OMG!!!! Dat ging helemaal “fout”….
Er zijn van die momenten waarop een grote mond nét teveel is. Dan barst de bom, en ja, ik werd lekker boos. Inclusief stemverheffing! (Ik vrees dat de buren hebben mee genoten… en mijn man kon het niet laten zich ermee te bemoeien.)
Het resultaat?
- Een gestreste dochter (die haar apparaten moest inleveren).
- Een verdrietige dochter die zei dat ze het niet snapte (al twijfel ik daaraan).
En toen kwamen de dreigementen:
“Wat als ik straks op de fiets zit en er gebeurt iets? Dan is het jouw schuld!”
“Als ik onder een auto kom, komt dat door jou!”
Laat ik daar nou heel wijs niet op reageren.
Na de storm
Toen ik rustig werd, besloot ik dat ik klaar was met het gesprek. Zij? Niet. Haar tirade ging door, zelfs toen ik bleef zeggen: “Ik ben erover uitgepraat.” Uiteindelijk zei ik niets meer en verliet rustig de ruimte.
Terugkijkend ben ik niet trots op dit moment, maar ik weet inmiddels dat ik ook maar een mens ben. Geen perfecte moeder (en dat wil ik ook niet zijn).
Alle goedbedoelde adviezen van therapeuten? Die waren spontaan verdwenen. Maar weet je? Daar voel ik me niet schuldig over. Mijn dochter en ik houden nog steeds evenveel van elkaar, en niets of niemand kan daartussen komen.
Voor alle mama’s:
Maak je niet druk als het even misloopt. Jij bent geen robot, en dat hoeft ook niet. Jij en je kind houden ook na een moeilijk moment nog steeds evenveel van elkaar.
Tips die (meestal) wél werken bij pubers:
1. Belonen werkt beter dan straffen.
Zelfs als je kind zich niet helemaal aan de afspraken heeft gehouden, benoem wat er wél goed ging.
Waarom? Belonen zorgt ervoor dat er dopamine vrijkomt in de hersenen. Dit “blije stofje” motiveert je puber om vaker iets goed te doen, omdat ze dat fijne gevoel nog een keer wil ervaren.
2. Vraag je kind om raad.
Dit klinkt misschien gek, maar je puber weet vaak zelf de beste oplossing. Vraag haar bijvoorbeeld:
•Wat denk jij dat werkt?
•Wat heb je nu nodig?
(Dit kan natuurlijk eindigen in “meer zakgeld” of “friet,” maar toch… ze weet vaak meer dan je denkt!)
3. Praat op hetzelfde niveau.
Toen je kind klein was, werd aangeraden om te knielen voor oogcontact. Nu werkt dat anders.
Ga naast je puber zitten en kijk samen naar hetzelfde punt (bijvoorbeeld de tafel of de muur). Geen oogcontact betekent niet dat er geen écht contact is. Vaak is ze aan het verwerken wat je zegt.
Geef haar de ruimte, maar check wel of ze je begrepen heeft. Vraag haar bijvoorbeeld om even samen te vatten. Dit helpt haar onthouden en geeft jou zekerheid dat je boodschap is aangekomen.
Wil jij persoonlijke hulp met het opvoeden van jouw puber? Meld je hier aan voor de Online Training!
