In deze blog ga ik verder met stap vier van het vier staps- leerproces van leren omgaan met emoties.
Emoties hebben tijd nodig
Kinderen uiten hun emoties vaak heel direct.
Een impuls uit de hersenen zet meteen een reactie in gang. Dit komt doordat de ‘frontale kwab’, het hersengebied dat zorgt voor controle en logisch nadenken, tijdelijk minder goed werkt tijdens intense emoties.
Dit geldt voor je kind, maar ook voor jou!
Het kan wel 15 minuten duren voordat dit gebied weer optimaal functioneert. Dus als je kind overstuur is, verwacht dan niet meteen een rationele reactie. Geef hem (en jezelf) die tijd om te kalmeren.
Begin bij jezelf
Hoe ga jij zelf om met emoties?
Uit je ze op een gezonde manier, of merk je dat je vaak overweldigd wordt?
Je kinderen leren vooral door te kijken naar jouw gedrag. Als jij laat zien hoe je je emoties kunt herkennen en verwerken, geef je ze een waardevol voorbeeld.
Waarom emoties eruit moeten
Soms willen we emoties snel wegduwen. Het is oncomfortabel, dus proberen we het te onderdrukken.
Maar dat werkt net als een bal die je onder water duwt: hoe harder je duwt, hoe sterker die weer omhoog schiet. Als kinderen hun emoties mogen uiten, leren ze negatieve gevoelens te verwerken en los te laten.
Dit voorkomt dat emoties zich opstapelen en later op onverwachte momenten ontploffen.
Stel je kind niet te snel gerust.
Als je je kind direct probeert te troosten of oplossingen aandraagt, geef je onbedoeld het signaal dat die emoties er niet mogen zijn.
Het is belangrijker om eerst te erkennen wat je kind voelt. Zeg letterlijk wat je ziet of herhaal hun woorden. Dit helpt je kind zich gehoord en gezien te voelen.
Een voorbeeld:
Stel dat je kind thuiskomt en vertelt:
“Anne heeft mijn tas afgepakt en ik was zo boos dat ik haar geschopt heb. Nu heb ik straf gekregen van de juf. Het is niet eerlijk, want het is Anne haar schuld!”
In plaats van direct te zeggen dat schoppen niet mag, kun je beginnen met begrip tonen:
“Dat klinkt echt oneerlijk. Anne had je tas natuurlijk niet mogen afpakken. Ik snap dat je daar boos om bent.”
Pas daarna leg je uit hoe Sophie het anders had kunnen aanpakken:
“Misschien kun je volgende keer tegen Anne zeggen dat je boos bent en dat ze van je spullen af moet blijven. Dat is een betere oplossing dan schoppen.”
Door eerst te luisteren en begrip te tonen, voelt je kind zich gehoord, niet geoordeeld.
En dat opent de deur naar leren en verbeteren.
Meer weten over écht luisteren naar je kind?
Wil je meer weten over écht contact maken? Download mijn gratis e-book Minder Mopperen, Meer Plezier. Klik hier om het te downloaden!
Klik HIER voor deel twee van stap 4 ⇒⇒
