In deze blog ga ik verder met stap vier van het vier staps- leerproces van leren omgaan met emoties.
Leer je kind zijn emoties te uiten.
Kinderen uiten hun emoties aanvankelijk heel primair. De hersenen geven een bepaalt impuls en het lijf reageert hierop. Dit komt doordat zich in de hersenen een zogenaamde “frontale kwab” bevindt. Dit gebied zorgt ervoor dat je onder meer impulsen kunt beheersen, logisch kunnen redeneren, problemen kunt oplossen en plannen. Tijdens een (heftige) emotie stroomt er minder bloed naar dit gebied, waardoor het gebied minder goed functioneert. Dit verklaart dus het feit dat je tijdens een (heftige) emotie niet kan denken. Verwacht dit dan ook niet van je kind. Het kan tot ongeveer een kwartier duren, voordat het hersengebied weer goed doorbloed is. Die tijd heeft een kind (en jezelf ook!) nodig om na te kunnen denken. Geef je kind en jezelf dus even de tijd om rustig te worden en om na te denken over een gepaste reactie.
Durf naar jezelf te kijken.
In de vorige twee berichten heb ik het ook al gehad over het kijken naar jezelf en weten hoe jij reageert op bepaalde situaties en in bepaalde momenten. Durf jij te kijken naar jezelf? Hoe uit jij zelf je emoties? Heb je zelf manier gevonden om op een gezonde manier je emoties te uiten? Zo ja, dan leren je kinderen dit van jou. Zo niet, dan kan het zijn dat jouw kind je een spiegel voorhoudt. Dit is soms moeilijk om te zien of te accepteren. Ga zelf op zoek naar een gezonde manier om met je emoties om te gaan. Daarmee geef je jezelf en je kinderen een groot cadeau. Zij leren het namelijk van jou!!! Kinderen doen namelijk na wat wij doen en niet wat wij zeggen dat ze moeten doen.
Besef dat emoties eruit moeten.
Vaak vinden we emoties lastig. We willen dat het snel over is. Gevoelens zijn ook niet altijd fijn, maar ze horen bij het leven. Alleen: we willen niet altijd voelen wat we voelen. We onderdrukken of negeren het gevoel.
Je kunt het vergelijken met een bal die je onder water duwt. Hoe verder je naar beneden duwt, hoe harder de bal terug duwt. En ineens “floept” de bal dan langs je handen naar boven. Een emotie komt er soms, voor ons gevoel, ook “ineens” uit en staat niet altijd in verhouding tot wat er gebeurt. Meestal gaat het dan om een onderdrukte emotie of een emotie die zich al een tijdje heeft opgebouwd.
Als kinderen hun gevoelens mogen uiten, kunnen ze gebeurtenissen makkelijker verwerken en gevoelens loslaten. Op lange termijn zullen ze daardoor negatieve gevoelens gewoon kunnen voelen en loslaten, zonder ze op een vervelende manier te uiten.
Stel je kind niet te snel gerust.
Als je beseft dat het belangrijk is dat emoties worden ge-uit, helpt het vaak om beter te luisteren en te kijken naar de negatieve emoties van je kind. Als ouders hebben we vaak de neiging onze kinderen te snel gerust te stellen. We willen dat ze zich fijn voelen en niet naar. Maar lastige gevoelens horen er nu eenmaal bij.
Kinderen voelen het, als jij wilt, dat ze dat niet zouden moeten voelen, terwijl het er allemaal wel is. En daardoor voelen ze zich niet echt gezien en/of gehoord. Ze kunnen pas een geruststelling van jou toelaten als ze zich eerst gehoord voelen. Dit “gehoord voelen” kun je simpelweg doen door letterlijk te benoemen wat je ziet en/of letterlijk enkele woorden van je kind te herhalen.
Bijvoorbeeld:
Sophie:” Anne heeft vanmiddag mijn tas afgepakt en omdat ik heel boos was heb ik haar geschopt en nu heb ik straf gekregen van de juf. En dat vind ik niet eerlijk want Anne had mijn tas afgepakt. Dus Anne is dit schuld!”.
Grote kans dat jij als ouder je kind erop wijst dat ze een ander niet mag schoppen. Het risico hierin is dat jouw kind zich niet gehoord en begrepen voelt in dat stuk wat Anne bij haar heeft gedaan.
Hoe zou je dit dan wel kunnen aanpakken?
Benoem eerst letterlijk wat je bij Sophie ziet. Waaraan zie jij dat Sophie boos of verdrietig is? Toon vervolgens begrip voor de boosheid/verdriet van het afpakken van de tas. Dit doe je door dezelfde woorden te gebruiken als je kind. DAARNA pas ga jij uitleggen hoe Sophie dit WÈL had kunnen oplossen in plaats van tegen Anne te schoppen.
Jouw reactie zou er dan bijvoorbeeld kunnen zijn:
“hè dat is inderdaad onaardig van Anne dat ze jouw tas heeft afgepakt. Dat mag ook niet. Ik snap dat je hier boos om bent. De juf wil jou leren dat jij tegen Anne had kunnen zeggen dat je hier boos om bent en dat ze jouw tas moet terug geven. Je mag ook best zeggen dat ze van jouw spullen moet afblijven”. Dat is namelijk een betere oplossing dan haar te schoppen.
Lees meer info over deze tip, van “echt” contact maken en luisteren zonder oordeel, in mijn GRATIS e-book Minder Mopperen, Meer Plezier. Je kan hem HIER aanvragen/downloaden.
⇐⇐ klik HIER om terug te gaan naar stap 3
Klik HIER voor deel twee van stap 4 ⇒⇒
