Uncategorized

Deel je eigen ervaringen.

Kinderen vinden het leuk als je jouw eigen ervaringen als kind met ze deelt. Vertel over je eigen teleurstellingen en moeilijkheden en hoe jij gevoeld hebt. kan het natuurlijk passend bij de leeftijd van je kind. Vertellen over wat je gedaan hebt of wat jou geholpen heeft om verder te gaan als jouw kind wat ouder is dan leert je kind hierdoor dat moeilijkheden lastige gevoelens bij het leven horen, dat je ze kunt overwinnen omdat het weer overgaat. Zo krijgt je kind hier meer zelfvertrouwen in.

Laat je kind niet alleen weten wat het niet mag doen maar vooral wat het WÈL kan doen!

Als een kind zijn emoties uit op een manier die we niet goedkeuren, zeggen we al snel: “hou op met… “. We vergeten echter te zeggen wat het dan WÈL mag doen. Nu je weet dat de emotie er wel uit moet en dat dat zelfs gezond is, kun jij je kind laten weten wat het dan WÈL kan en mag doen. Dan keur je de emotie niet af, hoef je niet boos te worden, maar geef je wel een grens aan en zorg je dat jouw kind zijn emotie kwijt kan.

Voorbeeld: “ik zie dat je boos bent. Ik wil dat je ophoudt met tegen de deur te schoppen. Je mag even in de gang gaan stampen of buiten op te trampoline springen om af te koelen.”

Geef je kind de ruimte .

In het moment van de emotie kun je je kind vooral leren een emotie te herkennen en te benoemen, dit doordat jij benoemt wat er aan de hand is. Laat vervolgens de emotie en het gevoel wat erbij hoort even met rust zodat dit kan zakken. Je kind kan dan even tot rust komen en is dan beter in staat om samen met jou te kijken wat er gebeurd is. Daarna kunnen jullie samen praten over datgene wat er gebeurd is en hoe je kind hierop gereageerd heeft. Vervolgens kunnen jullie samen oplossingen bedenken voor een volgende keer.

Gebruik dit soort rustmomenten ook bewust. Meestal komen we niet meer terug op een situatie die geweest is, omdat je kind dan vaak al afgekoeld is en jij de situatie niet opnieuw weer wil “aanwakkeren”.

Doe dit in het vervolg toch! 

Op het moment dat je kind afgekoeld is en niet meer in de emotie van die situatie zit, kunnen jullie er samen op een rustige manier over praten. Zo leert je kind wat het een volgende keer WÈL kan doen. Besef hierbij wel, dat een kind dit meestal niet direct kan toepassen. Je kind heeft zich een gewoonte aangeleerd om op een bepaalde manier te reageren en dat zal automatisch naar boven komen. Juist dan is het belangrijk dat je niet boos wordt, maar je kind helpt en aanmoedigt.

In mijn gratis E-Book minder mopperen, meer plezier heb ik een heel hoofdstuk gewijd aan dit onderwerp. Ik raad je zeker aan om dit te lezen. Je kan mijn GRATIS E-Book HIER downloaden.

Let op de negatieve spiraal…

Geef je kind (ook) aandacht als het in een goede bui is. Zit je in een periode dat je kind vaak heftige emoties laat zien, kan het zijn dat je op die momenten veel aandacht geeft aan je kind. Je kunt er bijna niet omheen. Je kind reageert heftig, dus jij zult moeten reageren. Als je kind dan weer rustig en kalm is en goede zin heeft, ben je waarschijnlijk blij dat je even tijd hebt voor jezelf en heb je vaak niet meer de energie om naar positieve dingen te kijken.

Als je dan dus vergeet om ook positieve aandacht te geven aan je kind, leert je kind dat je hem vooral aandacht geeft als hij heftige emoties laat zien. Dit kan dergelijke emoties versterken. Let dus, juist in moeilijke periodes, op de momenten waarop je samen positieve en leuke dingen kunnen doen. Dit kan bijvoorbeeld zijn; even op de bank een boekje lezen, een spelletje doen, samen koken, enzovoorts.

Je bent namelijk niet de enige ouder die ongemerkt in deze “negatieve spiraal ” zal belanden. Ben je dus vooral ook bewust van de momenten die goed gaan zodat jij aan het einde van de dag meer energie over houdt.

Ik hoop dat ik jou een inkijkje heb kunnen geven in de lessen die we onze kinderen mogen leren over emoties. Onze kinderen worden nu eenmaal niet met deze kennis geboren dus wij mogen het hun leren en hierin de juiste voorbeelden laten zien.

Ik raad je dan ook om deze info regelmatig terug te lezen, want ik kan je garanderen dat ook jij dit niet onthoud en vooral toepast na 1 keer lezen.

Wil je mij wat over vragen over dit onderwerp? Mail mij dan gerust of plan HIER een GRATIS coachcall in.

Ik vind het leuk om van je te horen ❤

⇐⇐  klik HIER om terug te gaan naar stap 4.1

Durf naar jezelf te kijken.

In de vorige twee berichten heb ik het ook al gehad over het kijken naar jezelf en weten hoe jij reageert op bepaalde situaties en in bepaalde momenten. Durf jij te kijken naar jezelf? Hoe uit jij zelf je emoties? Heb je zelf manier gevonden om op een gezonde manier je emoties te uiten? Zo ja, dan leren je kinderen dit van jou. Zo niet, dan kan het zijn dat jouw kind je een spiegel voorhoudt. Dit is soms moeilijk om te zien of te accepteren. Ga zelf op zoek naar een gezonde manier om met je emoties om te gaan. Daarmee geef je jezelf en je kinderen een groot cadeau. Zij leren het namelijk van jou!!! Kinderen doen namelijk na wat wij doen en niet wat wij zeggen dat ze moeten doen.

Besef dat emoties eruit moeten.

Vaak vinden we emoties lastig. We willen dat het snel over is. Gevoelens zijn ook niet altijd fijn, maar ze horen bij het leven. Alleen: we willen niet altijd voelen wat we voelen. We onderdrukken of negeren het gevoel. 

Je kunt het vergelijken met een bal die je onder water duwt. Hoe verder je naar beneden duwt, hoe harder de bal terug duwt. En ineens “floept” de bal dan langs je handen naar boven. Een emotie komt er soms, voor ons gevoel, ook “ineens” uit en staat niet altijd in verhouding tot wat er gebeurt. Meestal gaat het dan om een onderdrukte emotie of een emotie die zich al een tijdje heeft opgebouwd.

Als kinderen hun gevoelens mogen uiten, kunnen ze gebeurtenissen makkelijker verwerken en gevoelens loslaten. Op lange termijn zullen ze daardoor negatieve gevoelens gewoon kunnen voelen en loslaten, zonder ze op een vervelende manier te uiten.

Stel je kind niet te snel gerust.

Als je beseft dat het belangrijk is dat emoties worden ge-uit, helpt het vaak om beter te luisteren en te kijken naar de negatieve emoties van je kind. Als ouders hebben we vaak de neiging onze kinderen te snel gerust te stellen. We willen dat ze zich fijn voelen en niet naar. Maar lastige gevoelens horen er nu eenmaal bij.

Kinderen voelen het, als jij wilt, dat ze dat niet zouden moeten voelen, terwijl het er allemaal wel is. En daardoor voelen ze zich niet echt gezien en/of gehoord. Ze kunnen pas een geruststelling van jou toelaten als ze zich eerst gehoord voelen. Dit “gehoord voelen” kun je simpelweg doen door letterlijk te benoemen wat je ziet en/of letterlijk enkele woorden van je kind te herhalen.

Bijvoorbeeld:

Sophie:” Anne heeft vanmiddag mijn tas afgepakt en omdat ik heel boos was heb ik haar geschopt en nu heb ik straf gekregen van de juf. En dat vind ik niet eerlijk want Anne had mijn tas afgepakt. Dus Anne is dit schuld!”.

Grote kans dat jij als ouder je kind erop wijst dat ze een ander niet mag schoppen. Het risico hierin is dat jouw kind zich niet gehoord en begrepen voelt in dat stuk wat Anne bij haar heeft gedaan.

Hoe zou je dit dan wel kunnen aanpakken?

Benoem eerst letterlijk wat je bij Sophie ziet. Waaraan zie jij dat Sophie boos of verdrietig is? Toon vervolgens begrip voor de boosheid/verdriet van het afpakken van de tas. Dit doe je door dezelfde woorden te gebruiken als je kind. DAARNA pas ga jij uitleggen hoe Sophie dit WÈL had kunnen oplossen in plaats van tegen Anne te schoppen.

Jouw reactie zou er dan bijvoorbeeld kunnen zijn:

“hè dat is inderdaad onaardig van Anne dat ze jouw tas heeft afgepakt.  Dat mag ook niet. Ik snap dat je hier boos om bent. De juf wil jou leren dat jij tegen Anne had kunnen zeggen dat je hier boos om bent en dat ze jouw tas moet terug geven. Je mag ook best zeggen dat ze van jouw spullen moet afblijven”. Dat is namelijk een betere oplossing dan haar te schoppen.

Lees meer info over deze tip, van “echt” contact maken en luisteren zonder oordeel, in mijn GRATIS e-book Minder Mopperen, Meer Plezier. Je kan hem HIER aanvragen/downloaden.

⇐⇐  klik HIER om terug te gaan naar stap 3

Klik HIER voor deel twee van stap 4  ⇒⇒

Dus ga weer eens stil staan bij jezelf. Mag je boos zijn van jezelf? Of bang of verdrietig? Als dat niet het geval is vertel jezelf dan voortaan dat de emotie er wèl mag zijn, omdat deze emotie jou iets wil vertellen.

Als jij weet wat de emotie jou wil vertellen en je gaat hier naar luisteren, dan weet je ook hoe je hiernaar kan handelen. 

Zo ziet jouw kind hoe jij omgaat met jouw emoties en kan je dit ook op deze manier leren aan je kind.

Een ervarings- verhaal van een moeder:“als ik moe ben, kan ik soms kortaf zijn tegen mijn kinderen. Ik kan dan niet zoveel hebben. Ik merkte al snel dat ik dit doe en vertel hen dit. “Sorry dat mama zo kort afdeed. Ik ben erg moe en ik kan even niet zo goed tegen jullie drukte”.

Vorige week reageerde mijn zoon heel boos op mij. Later die dag kwam hij bij me zitten en zei hij: “mama, sorry van vanmiddag. Je kwam precies op het verkeerde moment binnen. Het huiswerk lukte maar niet en toen floepte dit er gewoon zo uit”.

Ik dacht bij mezelf wat fijn dat ik zelf heb laten zien hoe ik hiermee omga en hoe goed het is om soms je “fouten” te (h)erkennen.

Vertel je kind dat het mag voelen wat het voelt.

Als jij tegen je kind zegt: “Joh, je moet je niet zo druk maken. Er is niets aan de hand”. Dan zeggen we in feite dat je kind zich niet mag voelen zoals het zich voelt. Terwijl een gevoel altijd echt is voor degene die het ervaar. 

Je kunt namelijk niet voelen wat een ander voelt. Zeg dus ook niet: “daar kun je helemaal niet bang voor zijn” of “dat is toch hartstikke leuk!”

En dat betekent niet dat je het eens hoeft te zijn met de wijze waarop jouw kind zijn emoties uit. Dit is namelijk iets wat hij nog van jou als ouder mag leren. Let er dus goed op dat je het gevoel achter de woorden probeert uit te halen. We hebben namelijk de neiging om de woorden, die letterlijk uit de mond komen van je kind, te gaan weerleggen of ontkennen. We vergeten dan wat de daadwerkelijke boodschap, behoefte of emotie van ons kind is.

Ga deze week dus eens letten op

1. het accepteren van je eigen emoties en hoe je dit laat zien aan je kind

2. ga eens letten op de behoefte achter de woorden van je kind en waarom doet mijn kind zo?  Wat wil het brutale gedrag zeggen?

Klik HIER om stap  4 van dit leerproces over emoties te lezen.

Het is dus ook belangrijk om je kind van jongs af aan te leren hoe groot of hoe heftig een emotie is.

• Je zou dit bij peuters kunnen doen door middel van bijvoorbeeld drie verschillende poppetjes. Een klein poppetje, een middelgroot poppetje en een groot poppetje en aan de hand daarvan je kind leren aangeven dat de grootte van het poppetje de zwaarte van de emoties aangeeft. Dit zul je natuurlijk eerst even  simpel moeten uitleggen aan je kind.

• Bij een kleuter zou je met een (zelfgemaakte) thermometer kunnen werken. Hierop zou je kind dan de sterkte van de emotie kunnen aangeven. Net als met verstoppertje spelen ben je met koud ook het minst dicht bij de zoek plek waar het verstopt is. Zo kun je dit vergelijken met de zwaarte van de emoties en de thermometer. Koud is niet zo boos en warm is woedend.

• Bij oudere kinderen zou je ze een cijfer kunnen laten geven. “Hoeveel verdrietig voel je je als het een cijfer heeft tussen de nul en de 10. Leg hierbij uit dat 10 heel erg verdrietig is en 0 eigenlijk bijna niet verdrietig is

Door zo onbewust samen met je kind bezig te zijn met zijn emoties leer jij je kind hoe hij zijn emoties kan herkennen, welke namen erbij horen en hoe erg het gevoel is. Hierna kan jij met je kind pas aan de slag gaan hoe hij dit op een gepaste manier kan verwoorden aan zijn omgeving (broertjes, zusjes, vriendjes, school, sport etc). Hier kom ik dan ook een volgende keer op terug.

Nadat je kind herkend heeft welke emotie hij heeft en hoe heftig deze emotie is kan je gaan kijken naar welke woorden daar bij passen.

Zo is het heel gemakkelijk om alles maar “boos” noemen. Er wordt nogal makkelijk gezegd door een kind “ik ben boos! “. Maar wat bedoelt je kind dan precies? Hoe boos is je kind? (kijk naar de hulpmiddelen hierboven). Kijkend naar de zwaarte van de boosheid zou dit dus ook een andere naam mogen krijgen bijvoorbeeld geïrriteerd, gefrustreerd of woedend.

Als jouw kind al een tijdje bezig is met het leren van veters te strikken en het lukt hem maar niet dan kan je goed begrijpen dat jouw kind boos wordt. Een tip zou dan kunnen zijn om te benoemen wat je ziet “ik zie dat het maar niet wil lukken met het strikken van de schoenen he? Ik snap dat je hier wel wat gefrustreerd van raakt “. Door een situatie te herkennen en letterlijk te benoemen wat je ziet en de passende emotie erbij te vertellen, leert je kind meer woordenschat over verschillende soorten emoties.

Met een grotere woordenschat kan hij zijn emoties ook duidelijker maken ten opzichte van een ander. Jij bent hier weer een voorbeeld, want jij gaat jouw emoties/gevoelens omschrijven en geeft een mate van heftigheid aan met behulp van de hulpmiddelen hierboven.

Het is dan ook goed om regelmatig stil te staan bij jezelf en je af te vragen hoe reageer ik als ik me zo voel en geef ik hierin het goede voorbeeld naar mijn kind? Ik denk dat jij jezelf zal verbazen hoe vaak jij onbewust je emoties op een manier laat zien die minder wenselijk is…. 

Ben hierin niet te streng naar jezelf en zie deze blog als een liefdevolle wake-up-call.

Ga HIER verder met stap 3…

Emoties zijn belangrijk!

We worden allemaal geboren met vier basis-emoties, namelijk: 

• blij

• boos

• bang

• verdriet. 

Je kan in de communicatie naar je kind toe al laten blijken dat je zijn/haar emoties serieus neemt door gezin te beginnen met:

• ik snap dat je daar boos van wordt

• ik begrijpen dat je nu teleurgesteld bent

• ik zie dat je het spannend vindt

Hoe kan jij je kind helpen met de emoties om te gaan?

1. herkennen: wat is het dat ik voel? 

2. benoemen: hoe heet dat wat ik voel? 

3. accepteren: ik mag bevoelen zoals ik me voel

4. uitzenden/reageren: op een manier die niet schadelijk is voor mezelf en mijn omgeving

Wat wil helpen om je kind meer duidelijkheid te geven over wat de emoties kunnen doen bij een ander en hoe een emotie van binnen kan voelen zou je kunnen uitleggen aan de hand van het weer. Het weer is er namelijk elke dag en bij de meeste kinderen bekend. Elk kind weet wel hoe onweer, regen, sneeuw en de zon eruitziet.

Ik heb al een flyer voor je gemaakt 💜. Klik HIER om hem te downloaden.

In deze blog ga ik alleen verder op de eerste stap en dat is je kind leren hoe hij/zij de emotie kan herkennen.

Je kind leren omgaan en het leren herkennen van de emoties kan je niet vroeg genoeg mee beginnen. Waarschijnlijk benoem je het al als je baby honger heeft en aan het huilen is voor de fles. Hoe snel zeg je dan niet “je bent boos omdat het zo lang duurt voordat de fles komt he?”

Nu zal je baby dit is nog niet begrijpen maar zo kan jij ongemerkt dit al vanaf jonge leeftijd je kind bijbrengen en zo zal je kind dus emoties en gevoelens gaan herkennen.

Zo is het ook belangrijk dat, als je kind schrikt van bijvoorbeeld een deur die dicht valt, je dat gevoel benoemt. Dus niet “och dit was maar een deur die dicht viel hoef je niet voor te schrikken” maar wel “daar schrok je van hè van dat harde geluid, dat was een deur die dicht viel. Daar mag je best even bang van zijn/eng vinden”.

Je helpt je kind ook enorm bij het herkennen van zijn emoties, door regelmatig je eigen emoties te benoemen. En dan met name wat je voelt en hoe dat voor jou voelt. “Ach, het kriebelt helemaal in mijn buik. Ik vind het best spannend om in zo’n achtbaan te gaan)”. 

Of: “ik voel tranen in mijn ogen omdat ik dit nieuws op de tv best verdrietig vond.

Door van jongs af aan gevoelens te benoemen, stimuleer je het herkennen en omschrijven van emoties. Door ze te benoemen leren kinderen woorden te geven aan emoties en leren ze te communiceren over hun emoties en het bijpassende gedrag of gevoel. 

Een kind leert namelijk zichzelf ook beter begrijpen als hij/zij woorden leert om te omschrijven wat hij/zij van binnen voelt. Wanneer een kind zichzelf beter begrijpt groeit het zelfvertrouwen.

Ik hoop dat de informatie in deze blog voor jou van waarde is en ik raad jou dan ook aan om de komende week eens te oefenen met het benoemen, omschrijven en herkennen van jouw gevoel en dat van je kind. Ga hiermee op een leuke manier aan de slag en gebruik daarbij de ​flyer met de picto’s over de emoties.

Ga HIER verder met stap 2…

Kinderen hebben het soms nodig dat je boos wordt, puur en alleen om te weten dat er grenzen zijn en om te leren wat wel en niet mag. Het gaat in dit geval echt om boos worden op een manier waarvan je later spijt hebt. Wanneer je dingen doet of zegt die je liever anders had willen doen.

Welke impact heeft schreeuwen nou op je kind?

Denk nu op dit moment eens na over de houding die je op zo’n moment hebt. En de manier waarop je kijkt, de toon van je stem, etc, etc. Weet je dit nu even niet naar boven te halen? vraag dit dan eens aan je partner (als je durft…) of schrijf het de volgende keer eens op.

Wat ervaart je kind op zo’n moment?;

• je kind ervaart angst en voelt zich onveilig (vooral als jij ook nog op zo’n moment boven je kind gaat hangen, met een wijzende vinger…🙄)
• het zelfvertrouwen van je kind kan aangetast worden (als dit schreeuwen met regelmaat voorkomt). Vooral als je hier dan ook nog de 2 woordjes “je bent” in gebruikt.
• je kind gaat jouw spiegelen. Als hij boos is heb je grote kans dat hij ook gaat schreeuwen (welk voorbeeld krijgt hij?)
• de kans bestaat dat je kind meer gaat liegen, uit angst dat de  waarheid ervoor zorgt dat jij boos wordt.

Wat is de impact op jou als moeder?;

• Het veroorzaakt bij jou verdriet, want het feit dat je kind bang is en zich niet veilig voelt bij jou, doet pijn. Dat wil je niet. Je wilde juist zo’n lieve, zorgzame moeder zijn, bij wie je kind altijd terecht kan. En nu ben je veranderd in een schreeuwende moeder, waarvan de kinderen achteruit deinzen.
  
• Je hebt het gevoel dat je faalt, want het lukt je, op zo’n moment, niet om het op een andere pedagogisch verantwoorde manier op te lossen.
• Het maakt je onzeker en je twijfelt aan jouw rol als moeder.
• De kans bestaat dat je zelf in een negatieve spiraal beland met alleen nog maar  mopperen, schreeuwen en straffen

Hoe kan jij er nu voor zorgen dat je minder vaak hoeft te mopperen en misschien wel schreeuwen?

1. Vraag je eens vaker af hoe belangrijk het is. Blijf jij bijvoorbeeld zeuren en  mopperen over dat je kind met zijn handen eet? Vraag je op zo’n moment eens af wat het ergste is dat kan gebeuren. Is dit de moeite waard om je kind te laten eten zoals ze in een 5* restaurant eten? Of leer jij je kind dat hij thuis met zijn handen mag eten en buitenshuis met mes en vork (of lepel). Denk eens na over duidelijke afspraken die je kan maken over bepaalde zaken waardoor het thuis gezelliger wordt en jij minder hoeft te mopperen.
2. Geef je kind ook oprechte aandacht als je haast hebt. Door je kind “altijd” oprechte aandacht te geven kijg je dit ook terug van je kind. Je kind wil net als jij namelijk ook gehoord en begrepen worden. Even die  oprechte aandacht bespaart je heel veel mopperen en dus  energie.
   
3. Doe eens anders dan anders. In deze  podcast kan jij luisteren wat ik hiermee bedoel. Door je kind te verrassen met een totaal andere reactie heb je zijn aandacht en voorkom je dat je zelf gaat mopperen of misschien zelfs schreeuwen. Het is wel belangrijk dat je frustratie en irritatie dan nog niet het kookpunt bereikt hebben….
4. Let op aannames van jouw kant…. We denken namelijk vaak al te weten waar het gedrag van ons kind vandaan komt of nog erger… we denken vaak te weten wat er gaat komen. Kijk letterlijk naar wat je ziet en hoort en geef dit ook LETTERLIJK terug. Zo voorkom je frustratie aan beide kanten. Want zeg eens eerlijk: Hoe vind jij het als iemand iets zegt of vindt over jou wat helemaal niet waar is?
5. Ga naar de wc! Ja echt! Op het moment dat jij voelt dat het binnen in jou begint te borrelen, ga dan naar de wc. Dat is nog steeds de enige plek waarschijnlijk waar jij als moeder even rust  hebt….. Onder voorbehoud dat je kind(eren) een leeftijd hebben dat jij ze even alleen kan laten en dat je hier natuurlijk geen uren blijft zitten…
6. Vat het niet persoonlijk op! Besef je goed dat de emotie of gedrag van je kind een opwelling is en geen lang doordacht plan. Je kind doet niet vervelend om jou een rotgevoel te bezorgen. Je kind doet zo, omdat hij gewoon nog niet weet hoe hij het op een andere manier kan doen. Hij kan nog niet goed genoeg omgaan met nee, hij weet nog niet hoe hij teleurstellingen kan leren accepteren of hoe hij moet omgaan met zijn frustraties en boosheid. Je kind is nog aan het leren. En dat kan soms gewoon heel vervelend zijn. En ik kan me goed voorstellen dat het soms lastig kan zijn om je geduld te bewaren.
7. Durf jezelf een spiegel voor te houden. Ga op zo’n (irritatie) moment eens bij jezelf na hoe je gemoedstoestand is. Hoe heb je geslapen, ben je nog met je gedachte bij die opdracht op je werk, of is het gewoon je dag niet omdat je “met het verkeerde been uit bed gestapt bent”? Besef je goed dat als jij jezelf niet eens goed in de spiegel wil kijken dat dan je kind jouw wel een spiegel voor houdt!! Merk je dat jij bv jezelf voorbij aan het rennen bent of dat je echt even rust nodig hebt? Neem die dan, want je kan pas goed voor een ander zorgen als je eerst goed voor jezelf zorgt!

En als je dan toch boos wordt let er dan op dat je dit op de groene manier doet!
Op mijn blogpagina kan je nog meer handige tips vinden die hierop aansluiten dus ik zou zeggen, neem zeker eens even een kijkje.

Hoe kan jij er voor zorgen dat je kind wel op tijd zich aangekleed heeft?

1. Laat je kind kiezen. Zorg er voor dat je kind iets aan mag doen wat hij leuk vind en zelf heeft mogen uitkiezen. Laat hem zijn kleren de avond van te voren uitkiezen. Pfff hoor ik jou nu denken….daar gaat zoveel tijd in zitten en vervolgens wordt het iets wat echt niet mogelijk is (bv een korte broek terwijl er sneeuw ligt). Gaan we daar weer strijd over hebben! NEE zo gaan we dit natuurlijk niet doen! Hoe dan wel? Jij legt 2 of 3 setjes klaar waar je kind uit mag kiezen. Zo heb jij de controle over datgene wat er aangedaan wordt en kan je kind (leren) kiezen. Zo bespaar je smorgens tijd en discussies. Maak de duidelijke afspraak dat wat gekozen is wordt ook aangedaan. PUNT!
2. Begin de dag direct met wassen en aankleden. Als je eerst naar beneden gaat om lekker te  ontbijten of iets  dergelijks, wordt je kind gegarandeerd afgeleid door iets anders. Hij is lekker aan het spelen met de lego of even een  filmpje aan het kijken en dan moet hij opeens aankleden. Ja, daar heeft hij dan natuurlijk geen zin in… Voorkom dit soort momenten door simpelweg pas naar beneden te gaan als je kind is aangekleed.
3. Vermijd afleiding. Als je kind snel afgeleid is, zorg er dan voor dat je kind in een prikkelarme  omgeving zich kan aankleden. Jezelf  aankleden in je slaapkamer, waar al je mooie speelgoed, je knuffels en je auto’s staan, is voor een snel afgeleid kind natuurlijk de goden verzoeken. Alsof je zelf taartjes aan het maken bent, maar zelf niks mag proeven… Leg de kleren van je kind bijvoorbeeld klaar in de badkamer. Daar ben je toch al om te wassen en de kans dat je kind daar afgeleid wordt, is stukken kleiner. Zo kan je sneller doorwerken.
4. Ben duidelijk! Zoals ik al eerder in DEZE blog verteld heb, zijn we vaak onduidelijk in de communicatie naar ons kind. Hoe kan jij duidelijk zijn m.b.t het aankleden? Schiet nou op! is onduidelijk. Hoeveel tijd heeft hij nog? Houd je opdrachten klein en behapbaar. ‘Ga je even aankleden’ is te algemeen en te groot en kan voor sommige kinderen ook onduidelijk zijn (ookal doen ze dit elke dag…). Geef één opdracht tegelijkertijd en als het klaar is pas de volgende. Het kan ook helpen om pictogrammen op te hangen, waarop je kind kan zien wát hij moet doen en in welke volgorde. En in plaats van dat jij hem dan steeds moet jagen, kun je vragen: ‘Kijk even op je lijstje, wat je nog moet doen’. Hier leert je kind veel meer van. 
5. Houd het positief.
   Vergeet verder ook niet om het positief te houden. Benoem de dingen die al klaar zijn of wanneer je kind goed geluisterd heeft. B.v. Wauw jij hebt die broek al helemaal zelf aangedaan en ook nog de knoop dicht! Super dat jij de sokken al aan hebt, nu zijn we lekker snel klaar!
   We vergeten snel om dingen te benoemen, die wij als vanzelfsprekend zien. Het lastige daarvan is, dat je al snel verzandt in alleen de negatieve dingen benoemen, zeker als je haast hebt. Daarom een reminder om juist ook te benoemen wat wel goed gaat, zelfs als het maar heel simpel is (en jij eigenlijk vindt dat het heel normaal is).
   

Het proces zijn de vaardigheden die je ontwikkelt en de ontwikkeling die je als persoon doormaakt in het werken naar je doel. Daar hebben we namelijk de controle over. Denk bijvoorbeeld aan de hoeveelheid werk en energie die we ergens in stoppen, de hulp die we vragen, het doorzettingsvermogen dat we laten zien. Daarop hebben we invloed. Op het resultaat hebben we lang niet altijd invloed. 

Geef dus bij voorkeur complimenten over het proces en niet over het resultaat.

Voorbeelden van complimenten gericht op het resultaat:

• Je hebt je toets gehaald!
• Wat een mooi tekening zeg!
• Wat heb je veel doelpunten gemaakt vandaag!
• Wat een goede cijfers heb je gehaald!

Voorbeelden van complimenten gericht op het proces:

• Ik zie dat je heel hard gewerkt hebt aan die tekening!
• Je hebt goed doorgezet bij die puzzel, ook toen het even heel moeilijk werd!
• Je hebt veel geoefend voor dit zwemdiploma
• Wat leuk om te zien dat je beter wordt in voetbal, dat is omdat je zo vaak traint!

Op die manier leert je kind:

• hé, ik heb die mooie tekening gemaakt omdat ik er zo hard aan gewerkt hebt.
• hé, ik ben nu beter geworden in voetballen omdat ik zo vaak getraind heb.
• hé , doordat ik niet gelijk op gaf is de puzzel gelukt
• hé, het vele oefenen heeft er voor gezorgd dat ik mijn zwemdiploma heb behaald

Dit kan best lastig zijn voor jou als ouder, want we zijn nu eenmaal snel geneigd onze kinderen te complimenteren met wat ze behaald hebben. Een tip hierbij is: reageer op je kind door te benoemen wat je hem al die tijd ervoor hebt zien doen.

Door je complimenten te richten op het proces zeg je indirect ook: jij kunt alles leren. Als je dus feedback op het proces geeft dan beloon je de inspanning die je kind levert en daarmee stimuleer je direct de juiste groei naar meer zelfvertrouwen. Met die inspanningen kun je namelijk veel meer bereiken dan alleen dat specifieke resultaat, zoals de goede rapportcijfers. Om je kind meer zelfvertrouwen te geven is het belangrijk dat je aandacht schenkt aan wat je kind aan het leren is. Zo gaat je kind leren dat hij veel kan bereiken zolang hij het vertrouwen heeft dat hij het kan leren.