De uitdagingen met pubers!

OMG!!!! Dat ging helemaal “fout”….

Er zijn van die momenten waarop een grote mond nét teveel is. Dan barst de bom, en ja, ik werd lekker boos. Inclusief stemverheffing! (Ik vrees dat de buren hebben mee genoten… en mijn man kon het niet laten zich ermee te bemoeien.)

Het resultaat?

  • Een gestreste dochter (die haar apparaten moest inleveren).
  • Een verdrietige dochter die zei dat ze het niet snapte (al twijfel ik daaraan).

En toen kwamen de dreigementen:

“Wat als ik straks op de fiets zit en er gebeurt iets? Dan is het jouw schuld!”

“Als ik onder een auto kom, komt dat door jou!”

Laat ik daar nou heel wijs niet op reageren.

Na de storm

Toen ik rustig werd, besloot ik dat ik klaar was met het gesprek. Zij? Niet. Haar tirade ging door, zelfs toen ik bleef zeggen: “Ik ben erover uitgepraat.” Uiteindelijk zei ik niets meer en verliet rustig de ruimte.

Terugkijkend ben ik niet trots op dit moment, maar ik weet inmiddels dat ik ook maar een mens ben. Geen perfecte moeder (en dat wil ik ook niet zijn).

Alle goedbedoelde adviezen van therapeuten? Die waren spontaan verdwenen. Maar weet je? Daar voel ik me niet schuldig over. Mijn dochter en ik houden nog steeds evenveel van elkaar, en niets of niemand kan daartussen komen. 

Voor alle mama’s:

Maak je niet druk als het even misloopt. Jij bent geen robot, en dat hoeft ook niet. Jij en je kind houden ook na een moeilijk moment nog steeds evenveel van elkaar.

Tips die (meestal) wél werken bij pubers:

1. Belonen werkt beter dan straffen.

Zelfs als je kind zich niet helemaal aan de afspraken heeft gehouden, benoem wat er wél goed ging.

Waarom? Belonen zorgt ervoor dat er dopamine vrijkomt in de hersenen. Dit “blije stofje” motiveert je puber om vaker iets goed te doen, omdat ze dat fijne gevoel nog een keer wil ervaren.

2. Vraag je kind om raad.

Dit klinkt misschien gek, maar je puber weet vaak zelf de beste oplossing. Vraag haar bijvoorbeeld:

•Wat denk jij dat werkt?

•Wat heb je nu nodig?

(Dit kan natuurlijk eindigen in “meer zakgeld” of “friet,” maar toch… ze weet vaak meer dan je denkt!)

3. Praat op hetzelfde niveau.

Toen je kind klein was, werd aangeraden om te knielen voor oogcontact. Nu werkt dat anders.

Ga naast je puber zitten en kijk samen naar hetzelfde punt (bijvoorbeeld de tafel of de muur). Geen oogcontact betekent niet dat er geen écht contact is. Vaak is ze aan het verwerken wat je zegt.

Geef haar de ruimte, maar check wel of ze je begrepen heeft. Vraag haar bijvoorbeeld om even samen te vatten. Dit helpt haar onthouden en geeft jou zekerheid dat je boodschap is aangekomen.

 

Wil jij persoonlijke hulp met het opvoeden van jouw puber? Meld je hier aan voor de Online Training!

Reacties uitgeschakeld voor De uitdagingen met pubers!

Word jij op een rode of groene manier boos?

Herken je dat? Die momenten waarop je “uit je slof schiet” omdat je kinderen niet luisteren of weer ruzie maken?

Vaak gebeurt dit op dagen dat je:

•Niet lekker in je vel zit

•Moe bent

•Of druk bent met allerlei afspraken

En natuurlijk lijkt het alsof je kinderen precies weten hoe ze jouw gevoelige snaar moeten raken (iets met een spiegel voorhouden, toch?).

Boos worden mag!

Het is niet gek dat je boos wordt of dat je kinderen hierop aanspreekt. Boos worden is oké.

Maar de kunst is om dat op een manier te doen waar je achteraf geen spijt van hebt. Je wilt voorkomen dat je kinderen huilend naar hun kamer rennen of dat jij jezelf slecht voelt over hoe je reageerde.

Ik deel daarom graag tips om boos te worden op een groene manier in plaats van een rode manier.

De rode manier

Bij de rode manier van boos worden:

•Reageer je zonder na te denken

•Gooi je al je woede en frustratie eruit

•Denk je niet na over je woorden

•Heb je vaak te lang gewacht, waardoor de emmer al overloopt

De groene manier

Bij de groene manier van boos worden:

•Herken je bij jezelf dat je je begint te irriteren

•Blijf je jezelf onder controle houden

•Besef je dat je grens nog niet bereikt is

•Spreek je je kind(eren) rustig aan op hun gedrag

•Maak je een duidelijke afspraak over hoe nu verder

Hoe pas je de groene manier toe?

Om boos worden op de groene manier te leren, is het belangrijk dat je:

1.Je eigen grenzen leert herkennen.

2.Je kinderen op tijd en rustig aanspreekt, voordat je over je grens gaat.

Waarom is dat zo belangrijk? Op het moment dat je over je grens gaat, begin je al snel met woorden en stempels zoals:

“Je bent…”

En dat willen we als moeder echt niet. Het gebruik van die twee woordjes op een negatieve manier is ontzettend slecht voor het zelfvertrouwen van je kind.

Wil jij meer weten over de impact van “je bent”? Lees dan deze blog!

Reacties uitgeschakeld voor Word jij op een rode of groene manier boos?

Geef je kind de ruimte.

In plaats van een vragenvuur op je kind af te vuren, geef je kind de ruimte.

Je herkent het vast wel: je kind komt uit school, en je voelt aan alles dat er iets aan de hand is. Hij is stil, geeft korte antwoorden, en op al je vragen krijg je alleen maar: “Weet ik niet.”

Wat je ook probeert, er komt geen goed woord uit.

En nu? Het doet pijn om je kind zo te zien, maar als hij niet met je praat, weet je niet hoe je kunt helpen.

Wat gebeurt er meestal in zo’n situatie?

Als ouder probeer je het op te lossen door allerlei vragen te stellen:

Wat is er gebeurd op school?

Waren er kinderen die vervelend deden?

Deed de juf boos?

Voel je je niet lekker?

Maar vaak weet je kind zelf niet wat er precies aan de hand is of hoe hij het moet uitdrukken.

 

Waarom kunnen kinderen niet altijd zeggen wat er is?

Uit de cursus Kinderen en Emoties (die ik momenteel volg) heb ik geleerd:

“Kinderen uiten emoties eerst heel primair. Hun hersenen geven een impuls, en hun lijf reageert. Het leren uiten van emoties op een gezonde manier vraagt tijd en begeleiding.”

Door emoties vanaf jonge leeftijd te benoemen, help je je kind om deze te herkennen en uit te drukken. Als een kind woorden leert koppelen aan emoties, begrijpt het zichzelf beter.

 

Wat kun je het beste doen als je kind niets zegt?

Doe een stapje terug. Geef je kind rust. Vaak weet je kind niet hoe hij moet verwoorden wat er speelt, of hij heeft tijd nodig om zijn gevoelens te verwerken.

  • Laat het vertrouwen voelen. Geef je kind een knuffel en zeg:

“Als je erover wilt praten, mag je altijd naar me toe komen.”

  • Wees geduldig. Soms wil een kind later op de dag of week alsnog praten.

Onthoud: Het is vaak jouw behoefte als ouder om te weten wat er speelt, niet die van je kind.

 

Wat als je kind het vergeet?

Kinderen leven in het moment. Wat hen op het ene moment verdrietig maakt, kan ze even later alweer ontglippen. Als je het onderwerp opnieuw aansnijdt, kun je de emoties juist weer oproepen.

Wil je toch checken hoe het gaat? Kies dan een rustig moment, bijvoorbeeld voor het slapen gaan, en vraag voorzichtig:

“Wil je nog vertellen wat er vanmiddag gebeurd was, of is het goed zo?”

Zorg dat je kind geen druk voelt.

 

Wat als je gewoon wilt weten hoe het op school was?

Veel ouders vragen: “Hoe was het op school?” Maar dat is een te brede vraag, en de kans is groot dat je als antwoord alleen krijgt: “Leuk.”

In mijn online training besteed ik een hele module aan duidelijke vragen stellen en effectieve communicatie. Vaak denken we duidelijk te zijn, maar laten we ongemerkt veel ruimte voor onduidelijkheid.

Hier zijn enkele voorbeelden van betere vragen:

“Met wie heb je gespeeld in de pauze?”

“Wat heb je gedaan met gym?”

Heb je vandaag nog ergens heel hard om moeten lachen?”

Wat vond je het leukste op school vandaag?”

Tip: Stel één of twee vragen, en niet te veel tegelijk.

 

Wanneer is het beste moment om vragen te stellen?

Als je kind net uit school komt, heeft het meestal veel te verwerken. Dit is niet het ideale moment om vragen te stellen. Geef je kind eerst de tijd om tot rust te komen.

 

Hoe kun je het anders aanpakken?

•Laat je kind eerst een halfuurtje spelen of ontspannen.

•Creëer later een gezellig moment, bijvoorbeeld tijdens een drankje of een snack, en kijk of je kind dan iets wil vertellen.

•Maak er een ritueel van, bijvoorbeeld na het avondeten.

Wil je meer leren over het verbeteren van je communicatie met je kind? In mijn online training deel ik waardevolle tips en inzichten over hoe je samen een sterkere band kunt opbouwen. Klik HIER om meer te lezen over de training Succesvol communiceren met je kind.

Reacties uitgeschakeld voor Geef je kind de ruimte.

Kan jij als moeder goed je grenzen bewaken?

Me-time. Misschien krijg je de kriebels van dat woord, omdat het overal zo makkelijk wordt geroepen. Toch wil ik er in deze blog aandacht aan geven, want ik ben ervan overtuigd dat het ontzettend belangrijk is. Als moeders besteden we hier vaak (te) weinig tijd aan.

Herken je dit? Voel je je schuldig als:

•Je kind zich verveelt, en jij even tijd voor jezelf neemt?

•Je een boek wilt lezen en tegen je kind zegt: “Mama heeft nu even geen tijd.”

•Je tegen je partner zegt dat je deze keer niet meegaat naar zwemles?

•Je zonder je kind een middag met een vriendin gaat shoppen?

•Je geen zin hebt om een spelletje te doen en dat eerlijk aangeeft?

Je wilt als moeder graag alles goed doen en je kind alle liefde geven, toch? Maar dat gevoel van “ik ben geen goede moeder” kan je echt een knoop in de maag geven.

Toch hoeft het niet zo te zijn. Je hoeft niet 24/7 voor iedereen in het gezin klaar te staan. Het is juist goed om te zeggen: “Mama kan nu even niet, ik ben een boek aan het lezen.”

Waarom me-time belangrijk is

Door af en toe tijd voor jezelf te nemen, ontspan je. Dat helpt je om op een leuke en effectieve manier te reageren op je kind. Daarnaast leer je je kind hiermee ook dat voor jezelf kiezen niet egoïstisch is, maar juist belangrijk.

Toch is het bewaken van je grenzen vaak makkelijker gezegd dan gedaan. Misschien ben jij een van die vrouwen die dit lastig vindt. Begrijpelijk, want grenzen aangeven is iets wat velen van ons niet hebben geleerd in onze eigen opvoeding. Het is echt een kunst om je grenzen te kennen én ze duidelijk aan te geven.

Hoe bewaak je je grenzen?

Vaak merken we pas wat onze grens is als iemand er overheen gaat. En meestal geven we die ander dan ook nog de schuld. Maar het begint bij jou. Hier zijn 3 belangrijke stappen:

1. Weet wat jouw grenzen zijn.

Dit kan alleen jij bepalen. Verwacht niet dat een ander jouw grenzen kent of voor jou bewaakt.

2. Geef je grenzen duidelijk aan.

Verwacht niet dat je kind of partner rekening houdt met grenzen die je niet hebt uitgesproken. Gebruik een ‘ik-boodschap’:

  • In plaats van: “Waarom luister je nooit?”
  • Zeg: “Ik wil nu even rust, zodat ik me kan concentreren.”

3. Weet dat je NEE mag zeggen.

Je hebt geen toestemming nodig om iets voor jezelf te willen. Soms voelt het vervelend als je kind verdrietig is, maar je mag grenzen stellen. Jouw kind hoeft het niet altijd leuk te vinden. Laat hem of haar de emotie hebben.

 

Wat gebeurt er als je je grenzen niet bewaakt?

Als je over je grenzen heen gaat, voel je dat vaak op onverwachte momenten. Bijvoorbeeld wanneer er schoenen in de gang staan of een beker melk omvalt. Je reageert dan geïrriteerd, misschien zelfs boos, terwijl dat kleine moment niet de echte oorzaak is.

Denk op zo’n moment eens na: wat ging er eerder mis? Wanneer ben je over je grenzen gegaan?

 

Wat je je kind leert door je grenzen te bewaken

Door jouw eigen grenzen te respecteren, leer je je kind dat dit ook belangrijk is. Het helpt hen om hun eigen grenzen te ontdekken én te bewaken.

 

Voorbeeldzinnen om grenzen aan te geven:

  • In plaats van: “Ik wil nu geen spel spelen.” Zeg: “Ik ben nu te moe om een spel te doen. We kunnen wel samen een film kijken.”
  • In plaats van: “Ik ben aan het bellen! Wees stil!” Zeg: “Ik ben nu aan het bellen. Als ik klaar ben, kijk ik naar jouw tekening. Maar ik wil nu graag rust.”

 

Spelenderwijs grenzen leren: Het weiland

Een leuke oefening om samen met je kind te doen:

1. Teken een weiland.

Leg uit dat er een hek omheen staat, net als grenzen. Het hek beschermt het weiland.

2. Wat mag er in het weiland?

Bespreek samen wat wel en niet mag binnen het weiland. Laat je kind aangeven wat voor hem of haar belangrijk is.

3. Weilanden voor verschillende situaties.

Je kunt meerdere weilanden maken: voor thuis, school, of tijdens het spelen.

Met deze oefening leert je kind spelenderwijs zijn of haar grenzen ontdekken én aangeven.

 

Wil je meer leren over grenzen aangeven en je me-time bewaken? En wil je dit kunnen bespreken met andere moeders? Meld je dan hier aan voor de online training!

Reacties uitgeschakeld voor Kan jij als moeder goed je grenzen bewaken?

Een probleem creëren

Hoe vaak gebeurt het dat je als moeder een probleem maakt van iets dat eigenlijk geen probleem hoeft te zijn?

Vraag je eens af: moet jouw kind iets doen (of juist niet doen) alleen omdat jij vindt dat het zo hoort?

Misschien denk je nu: “Waar heeft ze het over?”

Laten we het wat concreter maken met een voorbeeld:

Je kind eet met haar handen, en jij corrigeert haar, omdat je vindt dat je alleen frietjes en brood met je handen mag eten en de rest met bestek.

Maar stel jezelf deze vragen:

• Heeft ze haar handen gewassen?

• Gooit ze met eten?

Denk even na, is er echt een probleem? Waarschijnlijk niet. Natuurlijk is het een ander verhaal als je in een restaurant zit, maar als jullie gewoon thuis eten, waarom zou het een probleem zijn?

Wist je dat eten met je handen zelfs goed kan zijn? Zowel voor kinderen als voor volwassenen!

Bang voor de toekomst

Soms maken we problemen omdat we bang zijn dat het een probleem wordt in de toekomst.

Bijvoorbeeld:

Je brengt je kind met de auto naar school, maar je twijfelt omdat je bang bent dat ze dit voortaan altijd zal willen.

Wat kun je doen?

  1. Vraag jezelf af: is dit nu echt een probleem?
  2. Maak duidelijke afspraken met je kind, zodat hij/zij weet dat het een uitzondering is en geen gewoonte wordt.

Tip: Vraag jezelf regelmatig: Is er echt een probleem, of ben ik bang dat er een probleem ontstaat?

We kunnen niet in de toekomst kijken. Als er op dit moment geen probleem is, hoe kun je dan uitleggen waarom iets niet mag?

Terugkijken op situaties

Denk eens terug aan een moment waarop je een discussie had met je kind. Was er toen echt een probleem? Of was je bang dat er een probleem zou ontstaan?

Het is natuurlijk belangrijk om altijd eerst te checken of er direct gevaar is. Als dat niet zo is, probeer dan even tot drie te tellen voordat je reageert op de vraag of actie van je kind.


Herken jij jezelf in dit soort dingen en wil je er mee aan de slag? Meld je dan aan voor de online training!

Reacties uitgeschakeld voor Een probleem creëren

Hoe leer ik mijn kind omgaan met ​emoties? Stap 4.1

In deze blog ga ik verder met stap vier van het vier staps- leerproces van leren omgaan met emoties.

Leer je kind zijn emoties te uiten.

Kinderen uiten hun emoties aanvankelijk heel primair. De hersenen geven een bepaalt impuls en het lijf reageert hierop. Dit komt doordat zich in de hersenen een zogenaamde “frontale kwab” bevindt. Dit gebied zorgt ervoor dat je onder meer impulsen kunt beheersen, logisch kunnen redeneren, problemen kunt oplossen en plannen. Tijdens een (heftige) emotie stroomt er minder bloed naar dit gebied, waardoor het gebied minder goed functioneert. Dit verklaart dus het feit dat je tijdens een (heftige) emotie niet kan denken. Verwacht dit dan ook niet van je kind. Het kan tot ongeveer een kwartier duren, voordat het hersengebied weer goed doorbloed is. Die tijd heeft een kind (en jezelf ook!) nodig om na te kunnen denken. Geef je kind en jezelf dus even de tijd om rustig te worden en om na te denken over een gepaste reactie.

Durf naar jezelf te kijken.

In de vorige twee berichten heb ik het ook al gehad over het kijken naar jezelf en weten hoe jij reageert op bepaalde situaties en in bepaalde momenten. Durf jij te kijken naar jezelf? Hoe uit jij zelf je emoties? Heb je zelf manier gevonden om op een gezonde manier je emoties te uiten? Zo ja, dan leren je kinderen dit van jou. Zo niet, dan kan het zijn dat jouw kind je een spiegel voorhoudt. Dit is soms moeilijk om te zien of te accepteren. Ga zelf op zoek naar een gezonde manier om met je emoties om te gaan. Daarmee geef je jezelf en je kinderen een groot cadeau. Zij leren het namelijk van jou!!! Kinderen doen namelijk na wat wij doen en niet wat wij zeggen dat ze moeten doen.

Besef dat emoties eruit moeten.

Vaak vinden we emoties lastig. We willen dat het snel over is. Gevoelens zijn ook niet altijd fijn, maar ze horen bij het leven. Alleen: we willen niet altijd voelen wat we voelen. We onderdrukken of negeren het gevoel. 

Je kunt het vergelijken met een bal die je onder water duwt. Hoe verder je naar beneden duwt, hoe harder de bal terug duwt. En ineens “floept” de bal dan langs je handen naar boven. Een emotie komt er soms, voor ons gevoel, ook “ineens” uit en staat niet altijd in verhouding tot wat er gebeurt. Meestal gaat het dan om een onderdrukte emotie of een emotie die zich al een tijdje heeft opgebouwd.

Als kinderen hun gevoelens mogen uiten, kunnen ze gebeurtenissen makkelijker verwerken en gevoelens loslaten. Op lange termijn zullen ze daardoor negatieve gevoelens gewoon kunnen voelen en loslaten, zonder ze op een vervelende manier te uiten.

Stel je kind niet te snel gerust.

Als je beseft dat het belangrijk is dat emoties worden ge-uit, helpt het vaak om beter te luisteren en te kijken naar de negatieve emoties van je kind. Als ouders hebben we vaak de neiging onze kinderen te snel gerust te stellen. We willen dat ze zich fijn voelen en niet naar. Maar lastige gevoelens horen er nu eenmaal bij.

Kinderen voelen het, als jij wilt, dat ze dat niet zouden moeten voelen, terwijl het er allemaal wel is. En daardoor voelen ze zich niet echt gezien en/of gehoord. Ze kunnen pas een geruststelling van jou toelaten als ze zich eerst gehoord voelen. Dit “gehoord voelen” kun je simpelweg doen door letterlijk te benoemen wat je ziet en/of letterlijk enkele woorden van je kind te herhalen.

Bijvoorbeeld:

Sophie:” Anne heeft vanmiddag mijn tas afgepakt en omdat ik heel boos was heb ik haar geschopt en nu heb ik straf gekregen van de juf. En dat vind ik niet eerlijk want Anne had mijn tas afgepakt. Dus Anne is dit schuld!”.

Grote kans dat jij als ouder je kind erop wijst dat ze een ander niet mag schoppen. Het risico hierin is dat jouw kind zich niet gehoord en begrepen voelt in dat stuk wat Anne bij haar heeft gedaan.

Hoe zou je dit dan wel kunnen aanpakken?

Benoem eerst letterlijk wat je bij Sophie ziet. Waaraan zie jij dat Sophie boos of verdrietig is? Toon vervolgens begrip voor de boosheid/verdriet van het afpakken van de tas. Dit doe je door dezelfde woorden te gebruiken als je kind. DAARNA pas ga jij uitleggen hoe Sophie dit WÈL had kunnen oplossen in plaats van tegen Anne te schoppen.

Jouw reactie zou er dan bijvoorbeeld kunnen zijn:

“hè dat is inderdaad onaardig van Anne dat ze jouw tas heeft afgepakt.  Dat mag ook niet. Ik snap dat je hier boos om bent. De juf wil jou leren dat jij tegen Anne had kunnen zeggen dat je hier boos om bent en dat ze jouw tas moet terug geven. Je mag ook best zeggen dat ze van jouw spullen moet afblijven”. Dat is namelijk een betere oplossing dan haar te schoppen.

Lees meer info over deze tip, van “echt” contact maken en luisteren zonder oordeel, in mijn GRATIS e-book Minder Mopperen, Meer Plezier. Je kan hem HIER aanvragen/downloaden.

⇐⇐  klik HIER om terug te gaan naar stap 3

Klik HIER voor deel twee van stap 4  ⇒⇒

Reacties uitgeschakeld voor Hoe leer ik mijn kind omgaan met ​emoties? Stap 4.1

Hoe leer ik mijn kind omgaan met ​emoties? Stap 3

In deze blog ga ik verder met stap drie van het vier staps- leerproces van leren omgaan met emoties.

Accepteer dat je kind emoties heeft.

Emoties horen bij ons als mens. Ze zijn zelfs belangrijk. Als je dat beseft, kun je een emotie accepteren. In plaats van boos op jezelf zijn, omdat je bang bent, kun je ook kijken naar wat het bange gevoel je wil vertellen.

Kinderen kunnen hun eigen emoties accepteren als wij als ouders ook onze eigen gevoelens accepteren. Ook hierin geldt dat kinderen leren van ons, ze doen ons na.

In mijn vorige blog heb ik jou hopelijk al een beetje na laten denken over hoe jij zelf met jouw eigen emoties omgaat. Mogen jouw emoties er zijn en hoe laat jij dit zien. In deze blog ga ik nog een stapje verder hierin en wel wat betreft het accepteren van je emoties.

Dus ga weer eens stil staan bij jezelf. Mag je boos zijn van jezelf? Of bang of verdrietig? Als dat niet het geval is vertel jezelf dan voortaan dat de emotie er wèl mag zijn, omdat deze emotie jou iets wil vertellen.

Als jij weet wat de emotie jou wil vertellen en je gaat hier naar luisteren, dan weet je ook hoe je hiernaar kan handelen. 

Zo ziet jouw kind hoe jij omgaat met jouw emoties en kan je dit ook op deze manier leren aan je kind.

Een ervarings- verhaal van een moeder:“als ik moe ben, kan ik soms kortaf zijn tegen mijn kinderen. Ik kan dan niet zoveel hebben. Ik merkte al snel dat ik dit doe en vertel hen dit. “Sorry dat mama zo kort afdeed. Ik ben erg moe en ik kan even niet zo goed tegen jullie drukte”.

Vorige week reageerde mijn zoon heel boos op mij. Later die dag kwam hij bij me zitten en zei hij: “mama, sorry van vanmiddag. Je kwam precies op het verkeerde moment binnen. Het huiswerk lukte maar niet en toen floepte dit er gewoon zo uit”.

Ik dacht bij mezelf wat fijn dat ik zelf heb laten zien hoe ik hiermee omga en hoe goed het is om soms je “fouten” te (h)erkennen.

Vertel je kind dat het mag voelen wat het voelt.

Als jij tegen je kind zegt: “Joh, je moet je niet zo druk maken. Er is niets aan de hand”. Dan zeggen we in feite dat je kind zich niet mag voelen zoals het zich voelt. Terwijl een gevoel altijd echt is voor degene die het ervaar. 

Je kunt namelijk niet voelen wat een ander voelt. Zeg dus ook niet: “daar kun je helemaal niet bang voor zijn” of “dat is toch hartstikke leuk!”

En dat betekent niet dat je het eens hoeft te zijn met de wijze waarop jouw kind zijn emoties uit. Dit is namelijk iets wat hij nog van jou als ouder mag leren. Let er dus goed op dat je het gevoel achter de woorden probeert uit te halen. We hebben namelijk de neiging om de woorden, die letterlijk uit de mond komen van je kind, te gaan weerleggen of ontkennen. We vergeten dan wat de daadwerkelijke boodschap, behoefte of emotie van ons kind is.

Ga deze week dus eens letten op

  1. het accepteren van je eigen emoties en hoe je dit laat zien aan je kind

  2. ga eens letten op de behoefte achter de woorden van je kind en waarom doet mijn kind zo?  Wat wil het brutale gedrag zeggen?

Klik HIER om stap  4 van dit leerproces over emoties te lezen.

Reacties uitgeschakeld voor Hoe leer ik mijn kind omgaan met ​emoties? Stap 3

Hoe leer ik mijn kind omgaan met ​emoties? Stap 2

Leer je kind (de grootte van) zijn emoties benoemen…

Zoals ik in de vorige blog heb verteld mogen wij onze kinderen nog heel veel leren over hun emoties, hoe ze die herkennen hoe ze die kunnen benoemen en hierin hun grenzen kunnen aangeven. In deze blog ga ik verder met het benoemen van de emoties.

Als je van jongs af aan emoties benoemd, zowel van je kind als van jezelf gaat je kind leren hoe het heet wat hij voelt en wat er aan de hand is. Hierdoor krijgt je kind een grotere woordenschat, wanneer zich in zijn omgeving heel duidelijk kan uitdrukken. Bijvoorbeeld: “ik ben boos, omdat jij dat speelgoed van me afgepakt “.

Door je kind van jongs af aan te leren hoe hij zijn emotie kan herkennen en benoemen kan je kind dit duidelijker aangeven aan anderen en herkennen bij zichzelf. 

Het is dus ook belangrijk om je kind van jongs af aan te leren hoe groot of hoe heftig een emotie is.

  • Je zou dit bij peuters kunnen doen door middel van bijvoorbeeld drie verschillende poppetjes. Een klein poppetje, een middelgroot poppetje en een groot poppetje en aan de hand daarvan je kind leren aangeven dat de grootte van het poppetje de zwaarte van de emoties aangeeft. Dit zul je natuurlijk eerst even  simpel moeten uitleggen aan je kind.

  • Bij een kleuter zou je met een (zelfgemaakte) thermometer kunnen werken. Hierop zou je kind dan de sterkte van de emotie kunnen aangeven. Net als met verstoppertje spelen ben je met koud ook het minst dicht bij de zoek plek waar het verstopt is. Zo kun je dit vergelijken met de zwaarte van de emoties en de thermometer. Koud is niet zo boos en warm is woedend.

  • Bij oudere kinderen zou je ze een cijfer kunnen laten geven. “Hoeveel verdrietig voel je je als het een cijfer heeft tussen de nul en de 10. Leg hierbij uit dat 10 heel erg verdrietig is en 0 eigenlijk bijna niet verdrietig is

Door zo onbewust samen met je kind bezig te zijn met zijn emoties leer jij je kind hoe hij zijn emoties kan herkennen, welke namen erbij horen en hoe erg het gevoel is. Hierna kan jij met je kind pas aan de slag gaan hoe hij dit op een gepaste manier kan verwoorden aan zijn omgeving (broertjes, zusjes, vriendjes, school, sport etc). Hier kom ik dan ook een volgende keer op terug.

Nadat je kind herkend heeft welke emotie hij heeft en hoe heftig deze emotie is kan je gaan kijken naar welke woorden daar bij passen.

Zo is het heel gemakkelijk om alles maar “boos” noemen. Er wordt nogal makkelijk gezegd door een kind “ik ben boos! “. Maar wat bedoelt je kind dan precies? Hoe boos is je kind? (kijk naar de hulpmiddelen hierboven). Kijkend naar de zwaarte van de boosheid zou dit dus ook een andere naam mogen krijgen bijvoorbeeld geïrriteerd, gefrustreerd of woedend.

Als jouw kind al een tijdje bezig is met het leren van veters te strikken en het lukt hem maar niet dan kan je goed begrijpen dat jouw kind boos wordt. Een tip zou dan kunnen zijn om te benoemen wat je ziet “ik zie dat het maar niet wil lukken met het strikken van de schoenen he? Ik snap dat je hier wel wat gefrustreerd van raakt “. Door een situatie te herkennen en letterlijk te benoemen wat je ziet en de passende emotie erbij te vertellen, leert je kind meer woordenschat over verschillende soorten emoties.

Met een grotere woordenschat kan hij zijn emoties ook duidelijker maken ten opzichte van een ander. Jij bent hier weer een voorbeeld, want jij gaat jouw emoties/gevoelens omschrijven en geeft een mate van heftigheid aan met behulp van de hulpmiddelen hierboven.

Het is dan ook goed om regelmatig stil te staan bij jezelf en je af te vragen hoe reageer ik als ik me zo voel en geef ik hierin het goede voorbeeld naar mijn kind? Ik denk dat jij jezelf zal verbazen hoe vaak jij onbewust je emoties op een manier laat zien die minder wenselijk is…. 

Ben hierin niet te streng naar jezelf en zie deze blog als een liefdevolle wake-up-call.

Ga HIER verder met stap 3…

Reacties uitgeschakeld voor Hoe leer ik mijn kind omgaan met ​emoties? Stap 2

Hoe leer ik mijn kind omgaan met ​emoties? Stap 1

Emoties, ze zijn zo alledaags. En oh zo lastig soms. Daar waar we het normaal vinden dat een kind moet leren lopen, leren praten, netjes leren eten enzovoort, enzovoort, vergeten we vaak dat een kind ook moet leren omgaan met emoties.

Als een kind leert lopen krijgt het hulp en aanmoediging. Een kind wat zijn emoties niet op een gewenste manier uit, krijgt daarentegen vaak gemopper of zelfs straf.

We vergeten dan ook dat een kind mag leren omgaan met het herkennen van en reageren op de emoties. Ook de emoties zijn namelijk net zo nieuw voor ons kind als alle andere dingen die ze nog te leren hebben. En juist daarin hebben ze ons als ouder hard nodig.

Ook wat betreft de emoties van je kind en je kind leren hoe hij/zij hun emoties kunnen herkennen en hier vervolgens woorden aan kunnen geven, hebben zij dus nog te leren.

Een kind is namelijk nog in ontwikkeling. Je kunt van je kind nog niet verwachten dat het op dezelfde manier omgaat met emoties als een volwassene.

Emoties zijn belangrijk!

We worden allemaal geboren met vier basis-emoties, namelijk: 

  • blij

  • boos

  • bang

  • verdriet. 

Je kan in de communicatie naar je kind toe al laten blijken dat je zijn/haar emoties serieus neemt door gezin te beginnen met:

  • ik snap dat je daar boos van wordt

  • ik begrijpen dat je nu teleurgesteld bent

  • ik zie dat je het spannend vindt

Hoe kan jij je kind helpen met de emoties om te gaan?

  1. herkennen: wat is het dat ik voel? 

  2. benoemen: hoe heet dat wat ik voel? 

  3. accepteren: ik mag bevoelen zoals ik me voel

  4. uitzenden/reageren: op een manier die niet schadelijk is voor mezelf en mijn omgeving

Wat wil helpen om je kind meer duidelijkheid te geven over wat de emoties kunnen doen bij een ander en hoe een emotie van binnen kan voelen zou je kunnen uitleggen aan de hand van het weer. Het weer is er namelijk elke dag en bij de meeste kinderen bekend. Elk kind weet wel hoe onweer, regen, sneeuw en de zon eruitziet.

Ik heb al een flyer voor je gemaakt 💜. Klik HIER om hem te downloaden.

In deze blog ga ik alleen verder op de eerste stap en dat is je kind leren hoe hij/zij de emotie kan herkennen.

Je kind leren omgaan en het leren herkennen van de emoties kan je niet vroeg genoeg mee beginnen. Waarschijnlijk benoem je het al als je baby honger heeft en aan het huilen is voor de fles. Hoe snel zeg je dan niet “je bent boos omdat het zo lang duurt voordat de fles komt he?”

Nu zal je baby dit is nog niet begrijpen maar zo kan jij ongemerkt dit al vanaf jonge leeftijd je kind bijbrengen en zo zal je kind dus emoties en gevoelens gaan herkennen.

Zo is het ook belangrijk dat, als je kind schrikt van bijvoorbeeld een deur die dicht valt, je dat gevoel benoemt. Dus niet “och dit was maar een deur die dicht viel hoef je niet voor te schrikken” maar wel “daar schrok je van hè van dat harde geluid, dat was een deur die dicht viel. Daar mag je best even bang van zijn/eng vinden”.

Je helpt je kind ook enorm bij het herkennen van zijn emoties, door regelmatig je eigen emoties te benoemen. En dan met name wat je voelt en hoe dat voor jou voelt. “Ach, het kriebelt helemaal in mijn buik. Ik vind het best spannend om in zo’n achtbaan te gaan)”. 

Of: “ik voel tranen in mijn ogen omdat ik dit nieuws op de tv best verdrietig vond.

Door van jongs af aan gevoelens te benoemen, stimuleer je het herkennen en omschrijven van emoties. Door ze te benoemen leren kinderen woorden te geven aan emoties en leren ze te communiceren over hun emoties en het bijpassende gedrag of gevoel. 

Een kind leert namelijk zichzelf ook beter begrijpen als hij/zij woorden leert om te omschrijven wat hij/zij van binnen voelt. Wanneer een kind zichzelf beter begrijpt groeit het zelfvertrouwen.

Ik hoop dat de informatie in deze blog voor jou van waarde is en ik raad jou dan ook aan om de komende week eens te oefenen met het benoemen, omschrijven en herkennen van jouw gevoel en dat van je kind. Ga hiermee op een leuke manier aan de slag en gebruik daarbij de ​flyer met de picto’s over de emoties.

Ga HIER verder met stap 2…

Reacties uitgeschakeld voor Hoe leer ik mijn kind omgaan met ​emoties? Stap 1

Hoe leer ik mijn kind omgaan met ​emoties? Stap 4.1

In deze blog ga ik verder met stap vier van het vier staps- leerproces van leren omgaan met emoties.

Emoties hebben tijd nodig

Kinderen uiten hun emoties vaak heel direct.

Een impuls uit de hersenen zet meteen een reactie in gang. Dit komt doordat de ‘frontale kwab’, het hersengebied dat zorgt voor controle en logisch nadenken, tijdelijk minder goed werkt tijdens intense emoties.

Dit geldt voor je kind, maar ook voor jou!

Het kan wel 15 minuten duren voordat dit gebied weer optimaal functioneert. Dus als je kind overstuur is, verwacht dan niet meteen een rationele reactie. Geef hem (en jezelf) die tijd om te kalmeren.

Begin bij jezelf

Hoe ga jij zelf om met emoties?

Uit je ze op een gezonde manier, of merk je dat je vaak overweldigd wordt?

Je kinderen leren vooral door te kijken naar jouw gedrag. Als jij laat zien hoe je je emoties kunt herkennen en verwerken, geef je ze een waardevol voorbeeld.

 

Waarom emoties eruit moeten

Soms willen we emoties snel wegduwen. Het is oncomfortabel, dus proberen we het te onderdrukken.

Maar dat werkt net als een bal die je onder water duwt: hoe harder je duwt, hoe sterker die weer omhoog schiet. Als kinderen hun emoties mogen uiten, leren ze negatieve gevoelens te verwerken en los te laten.

Dit voorkomt dat emoties zich opstapelen en later op onverwachte momenten ontploffen.


Stel je kind niet te snel gerust.

Als je je kind direct probeert te troosten of oplossingen aandraagt, geef je onbedoeld het signaal dat die emoties er niet mogen zijn.

Het is belangrijker om eerst te erkennen wat je kind voelt. Zeg letterlijk wat je ziet of herhaal hun woorden. Dit helpt je kind zich gehoord en gezien te voelen.

Een voorbeeld:

Stel dat je kind thuiskomt en vertelt:

“Anne heeft mijn tas afgepakt en ik was zo boos dat ik haar geschopt heb. Nu heb ik straf gekregen van de juf. Het is niet eerlijk, want het is Anne haar schuld!”

In plaats van direct te zeggen dat schoppen niet mag, kun je beginnen met begrip tonen:

“Dat klinkt echt oneerlijk. Anne had je tas natuurlijk niet mogen afpakken. Ik snap dat je daar boos om bent.”

Pas daarna leg je uit hoe Sophie het anders had kunnen aanpakken:

“Misschien kun je volgende keer tegen Anne zeggen dat je boos bent en dat ze van je spullen af moet blijven. Dat is een betere oplossing dan schoppen.”

Door eerst te luisteren en begrip te tonen, voelt je kind zich gehoord, niet geoordeeld.

En dat opent de deur naar leren en verbeteren.

Meer weten over écht luisteren naar je kind?

Wil je meer weten over écht contact maken? Download mijn gratis e-book Minder Mopperen, Meer Plezier. Klik hier om het te downloaden!

➡️ Lees hier stap 3

Klik HIER voor deel twee van stap 4  ⇒⇒

Reacties uitgeschakeld voor Hoe leer ik mijn kind omgaan met ​emoties? Stap 4.1